Het is me toch wat met die ‘carbon credits’. Met regelmaat van de klok horen we op het nieuws uit de mond van de president, de minister van ROM of van velerlei ‘experts’ dat Suriname straks geld gaat verdienen aan het bos, in de vorm van ‘carbon credits’. Voor hen die van het bos houden – zoals ikzelf – klinkt dit als muziek in de oren, want als dat waar is, dan gaan we de ‘destructieve krachten’ die het bos willen vernietigen, misschien ooit kunnen stoppen.
Tekst Dominiek Plouvier
Wat we de laatste jaren ook veel gehoord hebben is dat Suriname het groenste land ter wereld is met een bosbedekking van 93 procent en dat deze regering dit als natie zo wil behouden! Ook mooi als streefdoel, hoewel het percentage nu al 92,6 procent geworden is, want de ontbossing van de mijnbouw gaat gewoon door. Maar veel erger, blijkbaar komen de grote ‘drivers of deforestation’ zoals veeteelt, grootschalige soja- en maisteelt er snel aan. Vele Surinamers, de minister van LVV als eerste natuurlijk, staan te trappelen om te ontbossen, samen met een hele rits ondernemers waaronder de zogenaamde ‘Mennonieten’!
Maar goed, laat ons ook realistisch zijn: in het bos valt er bitter weinig te eten, dat weten de inheemsen heel goed! Wetenschappers stellen dat er maar 1 mens per km2 in het tropisch bos kan leven, als jager-verzamelaar; dat is weinig, 1 persoon per 100 hectare. Zo weinig ‘meti’ is er, niks te eten! Door landbouw is de mens geleidelijk aan kunnen uitbreiden als ‘soort’, diverse millennia geleden, later door de industriële revolutie nog veel meer. Nu zitten we met zo’n slordige 8 miljard mensen op deze planeet, en die moeten allen gevoed worden. Daar is dus veel landbouwgrond (= ontbossing) voor nodig.
Lees verder in het aprilnummer van Parbode, nu in de winkel
Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?
Kijk op www.parbode.com/abonneren
Nu populair
