Essay: De beste vorm van dekolonisatie: een decent bewind – Parbode Sneak Peek

Het onlangs opgerichte Dekosur gaat in drieduizend pagina’s aan encyclopedie de Surinaamse geschiedenis herschrijven. Om onze mind te dekoloniseren, een nobel streven. Maar is er een filosofisch wetenschappelijke basis ontwikkeld die gedragen wordt door onze Surinaamse wetenschappers? Alleen al de term ‘dekolonisatie’ vraagt om een eenduidige definitie. Alle mogelijke geschiedherschrijving ten spijt is er maar één manier om te zorgen dat je werkelijk dekoloniseert: een decent bestuurd land waar het volk met recht trots op kan zijn.

Tekst Welmoed Ventura

‘Dekolonisatie’ als idee – ont-koloniseren – wekt de indruk dat je kolonialisme laagje voor laagje van je volk kunt afpellen tot er een schone, niet door kolonialisme bevlekte ziel tevoorschijn komt. Maar een schone lei krijg je niet door je eigen versie van de geschiedenis over het kolonialisme te tekenen. Die lei is gemaakt door datzelfde koloniale systeem. Net zoals na de Romeinse veroveringen Europa nooit is ontromaniseerd, en na de Franse overheersing Europa niet van al Napoleons invloeden is ontdaan. Of recenter: zoals in Indonesië, dat het Nederlands afschafte en zijn eigen weg koos, maar brokstukken van het kolonialisme inzet om zichzelf te lanceren. Geen student rechten of geschiedenis die daar niet het Nederlands leert, want het bestuurlijke en rechtssysteem is daar op gebaseerd. Werkelijke dekolonisatie heeft pas plaatsgevonden als niet alles uit ‘Holland’ beter wordt gevonden, maar ook niet per se wordt afgewezen omdat het van ‘de kolonisator’ komt, Een eerste vraag is dus: wat wil je loslaten en wat wil je aanvaarden om op voort te bouwen?

Subjectiviteit
Wetenschap is nooit volledig gespeend van subjectiviteit. Zeker niet als onderzoeksprojecten worden gesponsord door mensen die een expliciete politieke kleur hebben, groen, oranje of in het geval van Dekosur, paars. Hoewel de organisatie verwijst naar een mogelijke samenwerking met onze universiteit, is het ook niet duidelijk of de beide groepen wetenschappers zich in elkaar zullen vinden. De middenweg over de geschiedschrijving over de jaren 80 zal zich vermoedelijk niet zomaar obstakelvrij voor hun neus vertonen. Een tweede vraag: hoe voorkom je dat het ene eenzijdige perspectief wordt vervangen door het andere?

Lees verder in het julinummer van Parbode

0

Gedeeld