Essay: Ergens kom je toch weer thuis – Parbode Sneak Peek

Na twee maanden in mijn thuisland landde ik gister in de namiddag op de luchthaven van Zanderij, en het regende. Raar gevoel, meestal slaat de vochtige hitte je direct neer zodra je op de trap van het vliegtuig staat die je naar het dampende asfalt leidt. Bijna vier decennia geleden was ik zo overweldigd door de natuur toen ik hier de eerste keer kwam, en nog steeds. 

Door Dominiek Plouvier

Ondertussen kan ik de meeste vogels en planten een naam geven, althans in de kustvlakte. Vandaag was ik al vroeg op natuurlijk, de ochtenden zijn zo heerlijk, en je hoeft echt niet ver te gaan om te genieten, zeker niet hier bij mij in Commewijne. Vanmorgen hoorde ik al direct grayish saltator, boontjedief, daguk’kafowru, en… plots hoorde ik de triller van de guianan piculet, het kleine endemische spechtje.

Lees verder in het julinummer van Parbode

Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?

Klik op www.parbode.com/abonneren

0

Gedeeld