Onze zintuigen werken slechts op verandering. Als je – in een laboratoruim – je ogen vastzet, zodat ze helemaal niet kunnen bewegen, zal het beeld waar je je op focust verdwijnen. Als je je hand op je dij zet en deze heel stil laat liggen en je ogen sluit, zal je je na een poosje afvragen of je hand nog wel op je dij rust. Die eerste chips uit een grote zak smaken heerlijk, maar al heel gauw verflauwt de smaak en eet je slechts door met je hersenen, dat wil zeggen: je wéét hoe ze smaken en het krakkende gevoel associeer je met de smaak, maar eigenlijk proef je de chips niet echt meer. Zo werkt het ook met ons geluksgevoel.
Tekst Sandra Smit
Je hebt mindere momenten nodig om je geluk niet saai en vanzelfsprekend te vinden. Dus vind het niet erg als je je zo nu en dan ongelukkig voelt. Weet dat het weer overgaat en soms kom je in die toestand tot inzichten dat er iets moet veranderen in je leven.
Toch is er een uitzondering. Mijn kinderen moeten verplicht gelukkig zijn. Hun ongeluk maakt mij zwaar ongelukkig, hun ongelukkig-zijn is veel zwaarder te verdragen dan mijn ongeluk. Vroeger was dat anders. Ouders van vroeger waren niet zo bezig met de vraag of hun kinderen gelukkig waren. Ze vonden het belangrijk dat hun kinderen hun best deden op school zodat ze later een (goede) baan zouden vinden en dat ze een goed lid van de maatschappij zouden worden, dat zou ze vanzelf wel gelukkig maken. Nu ligt het anders. Moeders van nu gaan ervan uit dat geluk maakbaar is en doen er alles aan om hun kinderen blij te maken.
Lees verder in het meinummer van Parbode, nu in de winkel (in Suriname)
Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?
Klik op www.parbode.com/abonneren
Nu populair
