Essay: Langs de Commetewanekreek – Parbode Sneak Peek

Het is nu al enige maanden dat ik ’s morgens als de zon schijnt maar weer eens ga wandelen langs de Commetewanekreek. Ik had dit pad na speuren op Google Earth gevonden: eerst wat voorzichtig verkend, want er zijn misschien honden… maar nu ik het ken, en weet dat er geen honden of vervelende mensen zijn, is het echt genieten, het wandelen aldaar is top!

Door Dominiek Plouvier

Geen hond  – noch mens – die me lastigvalt, helemaal alleen in de natuur! Het pad is zo’n 3 kilometer lang en loopt nog door ‘oorspronkelijk’ bos, min of meer primair bos, althans niet gekapt tijdens de plantagetijd. Weinig bos is nog echt primair of onaangetast in de Guiana’s en de Amazone. De invloed van de inheemsen op de bossamenstelling blijkt veel groter te zijn dan men oorspronkelijk dacht: veel bos – ook diep in het binnenland – is door de mens beïnvloed, eeuwenlang.

In het bos langs mijn nieuwe pad staan er nog veel oude bomen, die ik op andere plaatsen in Commewijne niet zie: ingipipa’s, barklaks, bosamandel en veel hoepelhout. Elders in Commewijne is de bossamenstelling meer: mira-udu, babun en mataki, met switbonki, pina en tafrabon, meer secundair bos dus. Als ik die oude kaart bekijk rond 1770 van de ligging van de plantages – zo’n kaart die je bij Readytex koopt – dan kan dit best kloppen. De plantages werden altijd langs de grote rivieren aangelegd, langs de Suriname-, Commewijne- en Cotticarivier.

Lees verder in het septembernummer van Parbode, nu in de winkel te koop

Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?

Klik op www.parbode.com/abonneren

0

Gedeeld