Essay: Surinaamse boeren de grond ingeboord? – Parbode Sneak Peek

Eindelijk besteedt onze regering aandacht aan vrijwel de enige activiteit die uit eigen bodem duurzame welvaart kan brengen: de agrarische sector. Helemaal in Surinames traditie: buitenlanders verwelkomen om megaprojecten te doen waarmee zij flink verdienen, doorgaans op voorwaarde dat de Surinaamse Staat een graantje meepikt. Een logische, slimme zet, want als de bodem van je staatskas in zicht is, moet je inzetten wat je wel in ruime mate hebt: eindeloze hectares vruchtbare grond om jaloers op te worden. En onze lokale boeren? Die komen megaslecht ervan af.

Tekst Welmoed Ventura

In plaats van met lokale landbouwingenieurs onze economie een duwtje te geven, komt de LR Group het nu groots aanpakken. Surinaamse hectares worden straks op industriële schaal beplant, iets waar afgestudeerden in de Agrarische Productie aan de Anton de Kom-universiteit naar kunnen fluiten. Lappen grond gaan – aan de lokale neuzen voorbij – naar buitenlandse investeerders. Die komen doen, wat onze boeren ook doen: groenten planten en kippen kweken. Maar dan op grote schaal. Zo groot, dat onze eigen boeren verworden tot keuterboertjes of er straks de brui aan moeten geven. Misschien vinden ze een baantje bij de buitenlandse reus. Onze agro-afgestudeerden die al jaren op antwoord wachten na het indienen van grondaanvragen, kunnen liever hun sollicitatiebrief schrijven in plaats van een landbouwproject. Wie weet mogen ze in het hypermoderne trainingscentrum van LR Group – dat diverse regeringen blijkbaar nooit wilden opzetten – hun kennis uitbouwen. Weg met wi eigi sani, de grootondernemer spreidt je bedje wel. Als het ze lukt, want mislukkingen elders heeft LR Group al op haar conto.

In het verleden is ook kleinere bedrijven de gelegenheid gegeven om hier te boeren, zoals de dragon fruit-kwekende Fransen. Maar door de kleinschaligheid waren ze blijkbaar geen stoorzender. In ieder geval niet zo storend, dat de Vereniging van Exporteurs van Agrarische Producten in Suriname en de Federatie van Surinaamse Agrariërs (FSA) een publiekelijk protest laten horen. De FSA wijst er in haar protest nota bene op dat de regering zichzelf als het ware boycot, omdat het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) zelf zijn best doet om de export naar de EU te behouden. LVV stimuleert ook onze inheemse ananaskwekers enorm actief. De EU-eisen zijn hoog, dat hebben we mogen meemaken toen vorig jaar een lading Surinaamse groenten werd afgekeurd. Onze lokale boeren worstelen met dat soort problemen, in programma’s van Goede Agrarische Praktijken en de National Plant Protection Organization.

Volgens United News zei onze president dat er voor de lokale boeren ‘ook wat extra investeringsmogelijkheden’ komen. Maar vast geen lening zoals die van 67 miljoen euro voor de LR Group waarvoor onze Staat garant staat.

Lees het hele artikel in het maartnummer van Parbode

0

Gedeeld