Waar gaat ie het nu weer over hebben, denkt u. Over onze ‘tijger’, of over dat deel dat Guyana wil afpakken van ons? Nou ja, over beiden. Eerst en vooral over onze ‘tijger’, die eigenlijk geen tijger is, maar een jaguar: het symbool van het Amazonewoud en zijn oorspronkelijke bewoners!
Tekst Dominique Plouvier
De grootste katachtige van de Amerika’s, waar zelfs een melanistische (zwarte) vorm van bestaat, die ik helaas nog nooit gezien heb. Een ‘zwarte panter’, ook weer een foute naam, want het is een jaguar. De ‘normale’ gevlekte jaguar heb ik nog maar drie keer gezien in mijn leven. Bitter weinig… na 35 jaar op en af naar Suriname waarbij ik toch best wel wat in het bos heb rondgelopen. Maar goed, het dier laat zich niet zo makkelijk zien. In het Surinaamse bos zijn de poema, ocelot, margay, en jaguarundi, allemaal katachtigen, moeilijk te zien, want het zijn nachtdieren. Maar ze zijn er, de camera traps vertonen beelden van ze, dus we weten dat ze er zijn. Zelfs heel wat beelden vanuit Peperpot Natuur Park, zo dicht bij de stad!
Als natuurliefhebber en globetrotter erger je je soms aan het feit dat de jaguar een ‘tigri’ wordt genoemd in het Surinaams. Nou, ergeren, nee, je kijkt wat raar op. De tijger is namelijk een veel grotere katachtige, de grootste ter wereld, beperkt tot het Aziatische continent. In het wild zijn er slechts drie- tot vijfduizend over. Maar door de decennialange acties van WWF en bepaalde overheden, zijn de aantallen een beetje aan het toenemen, in India, Rusland en China. Op Sumatra is de tijger helaas helemaal verdwenen. Een paar honderd tijgers in India, in een paar natuurparken. En ondertussen al 1,2 miljard mensen in India! Waar is het evenwicht, Moeder Natuur?
Het hele artikel is te lezen in het januarinummer van de Parbode
Parbode Magazine is te koop in de winkel; ook een (online) abonnement afsluiten is mogelijk (www.parbode.com/abonneren/)
Nu populair
