Ethiek is een makkelijk definieerbaar maar toch vreselijk moeilijk begrip. Zeker als je het in je dagelijkse handelen moet nastreven. Vooral politici hebben er na hun verkiezing een handje van om alle ethische regels overboord te gooien. Met de stembusgang van 2010 in zicht, is het volk in hun ogen opeens wel weer (tijdelijk) belangrijk.
Het aantal Chinezen is de laatste jaren enorm gegroeid. Dat zien we om ons heen. Er verrijzen pakhuizen, winkelpanden en restaurants alsof het niets kost. Elke Chinees die in ons geliefd Suriname aankomt, is zeer welkom. Hij krijgt op de één of andere manier een verblijfsvergunning en zonder de taal zelfs machtig te zijn krijgt hij een rijbewijs, een bedrijfsvergunning volgt daar snel achteraan. Zes Chinese supermarkten in een straal van een honderd meter. Het kan allemaal. Ze kopen collectief de schaarse Amerikaanse dollars op en hebben zo de macht om onze economie te sturen. Ook dat mag. Niemand die optreedt tegen de Chinees die een bord voor de deur heeft staan waarop de koersen van de dag geschreven staan. Ze hebben geen cambio-vergunning en toch kan dat. Ben ik de enige die dat ziet?
Onlangs steeg internationaal de prijs voor rijst. Iedere rijstboer of exporteur die ooit een zachte lening heeft gehad van de overheid, was plotseling ongevoelig voor de overlegpogingen van de regering om de prijs voor de lokale markt binnen de perken te houden. Nationaal dreef niets de prijs op maar we moesten wél de internationale prijzen hanteren. Of dat moet, weet ik niet. Maar ik weet met mijn logisch verstand wel dat als de wereldmarktprijs daalt, de prijs in Suriname ook moet dalen. En toch betalen u en ik, ondanks dat de minister van Handel en Industrie zegt dat rijst goedkoper is geworden, nog steeds ongeveer zestig srd voor een zak consumptierijst van 25 kilo. Zien de beleidsmakers dat niet?
Een directeur van een ministerie moet zeker veel meer verdienen dan een normale ambtenaar. Daar ben ik het helemaal mee eens en ik denk u ook. Maar mag iemand die na de vijf jaar om politieke redenen ‘ter beschikking wordt gesteld’ van de minister (en in de praktijk geen werk meer verzet) toch nog loon ontvangen? En bovendien profiteren van iedere salarisverhogingsronde? Is dat eerlijk tegenover het ‘gewone’ volk, of worden we gestraft omdat we politiek niet zichtbaar gelieerd zijn? Waarom besluit het ministerie van Binnenlandse Zaken niet om eerst het ambtenarenbestand op te schonen en dán pas beter te belonen? Dat kost de staat minder. Verder, wat zijn de criteria om een directeur of onderdirecteur te benoemen? Is het een logische promotiestap? De realiteit leert ons dat dit politieke benoemingen zijn. Ziet de minister van Binnenlandse Zaken dat niet?
Minimumloon
Suriname heeft geen minimumloon. Er wordt al heel lang over gesproken maar er komt totaal geen schot in de zaak. De vakbondsleiders van de grootste groep werkenden zijn overduidelijk gelieerd aan de regering en die vragen er niet om. De bond zelf neemt ondanks het vele geklaag geen enkel initiatief. Sterker nog, op de televisie zegt een vakbondsleider in woorden van gelijke strekking: ‘De mensen kwamen altijd al uit met minder geld en zullen het nu ook wel redden, kijk maar naar de dure telefoons en auto’s’. Maar de tienduizenden die onder de armoedegrens leven worden door de vakbonden en de politiek vergeten. Ziet de massa dat niet?
Een hoge ambtenaar doet uit de doeken hoe het vreemdelingenbeleid wordt afgehandeld. Dit wordt doodgezwegen en er wordt gelijk een antecedentenonderzoek gedaan naar de advocaat die deze dame vertegenwoordigt. Onze volksvertegenwoordigers zijn kennelijk niet blij met informatie die moet leiden tot een kritische kijk op dat stukje beleid op het ministerie. Integendeel wordt de boodschapper aangevallen.
Verder weet ik niet of u het weet, maar tegenwoordig mag een lid van de Nationale Assemblee (DNA) ook nog klappen en slaan als hij zich in een emotionele situatie bevindt. Zijn mede-parlementariërs zeggen dan dat hij eerst mens is en dan parlementariër. Of je nou een crimineel bent of gewoon ietwat emotioneel, is tegenwoordig afhankelijk van je politieke standplaats: ben je lid van de coalitie, dan wordt alles bedekt met de mantel der liefde, ben je van de oppositie dan ben je mantelloos.
Rechtspraak
De zaak van De Surinaamsche Bank (DSB) en de ondernemer Parbhoe is een waar voorbeeld over hoe de rechtspraak in Suriname zou moeten functioneren. Alles werd in een korte periode afgehandeld. Zelfs het hoger beroep vond binnen mum van tijd plaats. Terwijl een normale burger er eigenlijk niet eens aan wil denken recht te zoeken vanwege de ellenlange procedures.. Een opmerking hierover naar de hoge figuren van de rechtelijke macht levert ons echter een uitgestreken gezicht op. In de zaak van de DSB is geen voorkeursbehandeling gegeven, zo beweren ze glashard.
Woningbouw
Nu is het niet zo dat er geen goede dingen gebeuren. De vijf procentsrenteregeling die nu is gelanceerd bijvoorbeeld, geeft mensen de gelegenheid om een perceel te kopen of een huis te (ver)bouwen. Natuurlijk is dat een zeer goed initiatief. Opmerkelijk is het dat dit geen initiatief is van het ministerie van Sociale zaken en Volkshuisvesting. Het ministerie is er niet eens zijdelings bij betrokken. Het project is gelanceerd door het ministerie van Financiën, dat tevens een NPS-ministerie is. Het publiek geheim dat de NPS als partij dringend aan een opvijzelbeurt toe is om de aanhang niet te verliezen. Oh ja! Is het u ook opgevallen dat er volgend jaar de verkiezingen zijn? De politieke partijen weten dat wel…
Nu populair
