Ex-miss Nancy Neede: ‘Blijf trouw aan jezelf ongeacht wat anderen zeggen’ – Parbode Sneak Peek
Nancy Neede (56) begon haar carrière als danseres en was te zien in diverse televisieprogramma’s waaronder Top Pop en de Willem Ruis Show. Nancy werd onder het Nederlandse publiek bekend als winnares van de Miss Holland-verkiezing in 1984. Haar modellencarrière raakte daarna in een stroomversnelling en ze was onder andere een muze van kledingontwerper Oleg Cassini die bekend staat om zijn creaties voor Jacqueline Kennedy. Tegenwoordig is ze werkzaam als yogadocent.
Tekst Shyama Kalicharan
Met een Surinaamse vader en een Nederlandse moeder behoorde Nancy tot een van de eerste gemengde gezinnen die woonachtig waren in de Amsterdamse Pijp. “Ik weet nog dat de overburen in hun eigen kamer stonden met een verrekijker om een glimp van ons op te vangen. Thuis was huidskleur nooit een issue. Je moest gewoon een goed mens zijn. Mijn moeder was 17 jaar toen ze mijn vader, destijds 19 jaar, leerde kennen in Nederland. Eind jaren 50, begin jaren 60 was het not done om als blanke vrouw een relatie te hebben met een zwarte man. Je kreeg al gauw de bijnaam ‘negerhoer’. Mijn Nederlandse grootouders kwamen achter de relatie van mijn ouders, maar toen ze mijn vader hadden ontmoet waren ze echt gek op hem. De eerste lichting Surinaamse mannen die niet voor studie naar Nederland kwam, woonde op zolderkamers. Mijn grootouders vonden het zielig dat mijn vader op een zolderkamer moest verblijven, vooral in de winter. Uiteindelijk hebben mijn ouders een tijdje bij hen ingewoond. Mijn oma maakte zelfs soep voor de Surinaamse vrienden van mijn vader die ziek waren. Toen ik ouder was kreeg ik nog geregeld de vraag vanuit mijn vaders vriendenkring: hoe gaat het met opa en oma?”
Vierkante stok op je billen
“Toen ik 10 jaar was woonden we in Suriname, omdat de nieuwe vriend van mijn moeder een bestaand hotel wilde exploiteren op Blauwgrond, dus we gingen als gezin mee. Mijn schoolperiode daar is mij altijd bijgebleven. In Suriname waren ze verder met rekenen dan in Nederland en ik had moeite om sommen te maken. Ik begreep ze niet. Ik liep naar de hoofdjuf voor hulp. Het enige wat ze toen zei was: ‘Waar is je bewijs?’. Nou toen kreeg ik het bewijs hoor.
Lees het hele artikel in het septembernummer van Parbode