Iedere maand vertellen lezers
over de eerste keer dat zij
een scheve schaats reden
Ernesto (33)
“Ik was twee jaar geleden toevallig voor mijn werk in Nederland, toen er ook een reünie was van de hogeschool waaraan ik heb gestudeerd. Eerlijk gezegd hoopte ik er vooral Anja te zien, met wie ik destijds iets heb gehad. Ik wilde eigenlijk gewoon weten hoe het haar was vergaan in de periode na onze studie, waarin we elkaar niet meer hadden gezien of gesproken. Ik ben op mijn negentiende naar Amsterdam gegaan voor mijn opleiding. Dat was in het begin wel wennen, want ik kende niemand. Bovendien is Amsterdam niet te vergelijken met Paramaribo: als je daar voor het eerst komt, word je overweldigd door de drukte en bedrijvigheid. Dus ik moest mijn draai even zoeken. Al snel leerde ik Anja kennen, die dezelfde studie volgde. Ook voor haar was het moeilijk, ze kwam uit een klein plattelandsdorp en was nogal verlegen. We trokken veel met elkaar op, maar het duurde zeker een jaar voor we een relatie kregen. Ze had prachtige lange blonde haren en helblauwe ogen, zoals ik ze nog nooit had gezien. Zeker in Suriname niet! Voor haar was ik een ‘exotisch snoepje’. Buitenlanders hadden ze in het dorp waar zij vandaan kwam helemaal niet. Dus ze snoepte er op los, als je begrijpt wat ik bedoel. We wisten echter dat we geen toekomst hadden samen: ik zou na mijn studie terugkeren naar Suriname, zij gruwelde bij het idee van tropische warmte en enge beestjes. Toen ik zeven jaar geleden inderdaad terugging, was het over en uit. We hebben bewust geen contact gehouden om het niet moeilijker te maken dan het al was. Ik trouwde twee jaar later met Jennifer, met wie ik overigens erg gelukkig ben. Maar ja, Anja bleef altijd wel ergens achter in mijn hoofd rondspoken. Op de reünie herkende ik haar direct en de vonk sloeg meteen weer over. Haar lange haren waren kort, maar nog even blond. En haar ogen nog steeds betoverend blauw. Ook Anja was in de wolken dat ze mij weer zag. Ze was inmiddels verloofd en woonde in een provinciestad, maar gaf toe dat ze ook nog veel aan mij moest denken. We hadden tijdens de reünie eigenlijk alleen maar aandacht voor elkaar, welke medestudenten er nog meer waren, weten we niet eens. Daarna is ze met mij meegegaan naar mijn hotel, waar we een geweldig weekeinde hebben gehad. Ze zou eigenlijk een paar dagen bij een vriendin in Amsterdam slapen, dus haar verloofde kreeg geen argwaan. Het was als vanouds. Dat gold ook voor de gedachte dat het eindig was, want we wisten dat ik weer terug naar Suriname zou gaan, zij naar haar verloofde en we elkaar misschien nooit meer zouden zien. Of ik spijt heb en mij schuldig voel tegenover Jennifer? Absoluut niet! Het moest gewoon gebeuren, het was zo vanzelfsprekend. Maar mijn Jennifer ervoor opgeven, dat zal ik nooit.”
Nu populair
