Die Surinaamse bedelaars van tegenwoordig gaan met hun tijd mee hoor. Hielden ze je in het verleden gewoon op straat staande en vroegen om een broodje of ‘wat lekkers’, vandaag de dag toveren ze voor je poort allerlei knappe trucjes en verhalen uit de kast om je lichter te maken. Gemiddeld heb ik twee keer per maand een arme sloeber aan de poort die een lekke band met zijn bromfiets heeft. En daarom dringend geld nodig heeft voor (afhankelijk van de bedenker) een nieuwe band/bus/taxi of ander verzinsel. Die brom hebben ze wonderwel nooit bij zich, die blijkt enkele straten verderop geparkeerd te staan. Als ik in een goede stemming ben hoor ik hun verhaal geduldig aan om ze daarna af te wimpelen, maar meestal stuur ik direct de hond op ze af. Want vasthoudend als ze zijn, vertrekken ze niet uit zichzelf.
Onlangs tuinde ik er toch bijna in. ‘Klopklop!’ Wederom een man aan de poort, maar deze keer redelijk gekleed en met een lederen mapje onder zijn arm. Dat zette mij even op het verkeerde been. Hij legde mij uit dat hij panne had met zijn auto en een taxi nodig had om naar huis te kunnen gaan. Zijn vrouw wachtte immers op de melkpoeder voor de baby die zo’n honger had. Of ik hem even vijftien srd voor de rit kon lenen. ‘Die kom ik u morgen terugbrengen meneer.’
Die vijftien srd maakte mij argwanend, want het ritje dat hij voor ogen had zou nauwelijks zeven srd mogen kosten. Zijn auto stond bovendien volgens zijn zeggen zes straten verderop, wat het wel erg onlogisch maakte dat hij bij mij aanklopte. En toen viel mij in de vallende duisternis pas op dat ik hem al vaker aan de poort had gekregen, met een verhaal over een brom met een lekke band. Wegwezen dus, wat hij echter niet van plan was. Hondlief bracht hem op andere gedachten.
Kennelijk kent een ieder inmiddels de brommerpech-leugens, dus wordt er nu een auto bij gesleept. Het zal mij benieuwen wat ze gaan verzinnen als ook het smoesje met de vierwieler niet meer werkt. Ik heb wel een advies: ga gewoon werken zoals ieder mens doet! Dat scheelt mij een hoop gezeur aan de poort en het leven van onze hond wordt er een stuk rustiger door.
Nu populair
