Verkeersterroristen
Ik blijf me verbazen over het extreem hoge aantal verkeersongelukken/-slachtoffers in ons land. Wie niet? Dat een achttienjarige Hindostaanse knaap, die net zijn rijbewijs heeft gehaald, dom en naïef een verkeersdrempel op de Jaggernath Lachmonstraat mist en twee andere onschuldige jongeren mee de dood in sleurt, is niet te bevatten. Wat bezielt je om medepassagiers met succes driekwart van hun leven te ontnemen in een mislukte poging om stoer te doen?
Toch verklaart dergelijk onbezonnen gedrag niet dat ons land in de wereld vooral bekend staat als een plek waar je beter niet aan het verkeer kan deelnemen. Daarvoor moet je wat verder kijken. Zo heb ik onlangs, op een gewone zaterdagmiddag, de weg van Nickerie naar Paramaribo mogen berijden. Als het gaat om de natuur en al die andere fraaie zaken die je onderweg tegenkomt, één van de meest mooie tochten in ons land. Helaas krijg je geen tijd om te genieten. Tussen Nickerie en Coronie valt het allemaal nog wel mee, maar vanaf Totness leer je de echte verkeersterroristen kennen. Alles wat God en Justitie verbieden, gebeurt hier. Alsof Times of Suriname en In de Branding ons niet regelmatig opzadelen met bloederige, en volgens velen ongewenste, beelden van verkeersslachtoffers. En alsof de autoriteiten niet alle moeite doen om dergelijke idioten af te schrikken. Opvallend is het levensgevaarlijke rijgedrag van de bedrijfsvoertuigen van de EBS. De bestuurder van de pick-up met het nummer 692 weet kennelijk niet hoe het is om onder de honderd kilometer per uur te rijden. Wel weet hij, al inhalend in levensgevaarlijke bochten, frontale aanrijdingen wonderwel te voorkomen. Zijn collega, rijdend in bedrijfswagen nummer 604, heeft ongetwijfeld ook een engeltje op zijn schouder terwijl hij scheurend en snijdend zijn medeweggebruikers de stuipen op het lijf jaagt. Waarom zouden werknemers van overheidsbedrijven het goede voorbeeld moeten geven als hun (politieke bazen) ook niet deugen? Toch? Natuurlijk zouden wij bij Parbode gebeld willen worden door het semi-staatsbedrijf met de vraag welke EBS-hufter op welk tijdstip trachtte zijn medeweggebruiker de dood in te jagen. Helaas heeft de ervaring geleerd dat dit niet gebeurt.
Ik kan alleen maar onbeholpen zuchten. En ach, gezien mijn ervaringen overschrijden we het aantal verkeersdoden van 2009 dit jaar met gemak. Zijn we nou echt te stom, koppig en naïef om ons ook maar iets aan te trekken van vreselijke beelden en voorlichtingscampagnes? Ik begrijp na een middagje rijden tussen Nickerie en Paramaribo waarom we wereldwijd tot de meest verkeersonveilige landen behoren. Ik denk dat ik voorlopig maar veilig thuis blijf.
Nu populair
