Het draait in het leven vooral om
Faya (vuur) en Lobi (liefde)
Dertig!
Mijn dochter is afgelopen maand dertig geworden; zewerd welgeteld 22 dagen voor de decembermoordenvan 1982 geboren. Moorden waar ik, zoals u zult begrijpenin mijn enthousiasme van het voor mij tot dan toeonbekende vaderschap, in Nederland slechts tot op zekerehoogte details van meekreeg.
Ik werkte toen als jong broekie bij de Nederlandse lanti,en had daar een Surinaamse collega, Lloyd Gentle. Ik snapnog steeds niet dat zijn verhalen over wat er in zijn geboortelandgebeurde, nauwelijks blijvende indrukken opmij maakten. Zijn verbittering is mij wel bijgebleven, envooral zijn woede over de moordzucht van de militairen.Aan Lloyd heb ik nog vaak moeten denken toen ik in 1993besloot om met mijn bigi jari-dochter van nu en de restvan het gezin aan een avontuur in Suriname te beginnen.Toen waren de decembermoorden van ruim tien jaar eerderopeens geen ver-van-mijn-bed-show meer. En begreepik de verbittering en woede van Lloyd opeens veel beter.Ik was drie dagen in het land toen de studio van de STVSwerd overvallen, in brand gestoken en medewerkerswerden verwond. Het was temidden van de spanningrond de overdracht van het bevelhebberschap van hetNationaal Leger. Bouterse had onder zware druk daar eenhalf jaar eerder afstand van gedaan, zijn marionet IwanGraanoogst was voor hem in de plaats gekomen. PresidentRonald Venetiaan vond dat maar niks en wilde Graanoogstvervangen door Arthy Gorré. En zo geschiedde, maar nietzonder de verhoudingen tussen leger en leiders opnieuwop scherp te zetten.
We zijn nu vele democratisch gekozen regeringen verder,de rol van het leger is teruggebracht tot normale proportiesen Suriname is sprongen vooruit gegaan, vooral ineconomisch opzicht. Maar helaas is de nare smaak van dedecembermoorden dertig jaar geleden blijven hangen. Dehuidige regering heeft, terwijl het proces om de dadersvan de moorden te berechten gaande was, met een amnestiewethet gevoel van gerechtigheid (en daarmee ookde rechtsstaat) onder de mat geveegd.Mijn dochter is intussen een volwassen, verantwoordelijkevrouw. Ze heeft bittere lessen geleerd, is mede daardooreen stuk wijzer geworden. Suriname is inmiddels ook volwassen,maar dat kun je van de machthebbers van toen,die nu onze leiders zijn, niet zeggen. Ze hebben nauwelijksgeleerd van hun verleden en zijn te laf om daarvoorverantwoordelijkheid te nemen. Ik ben benieuwd of Lloyd,zoals zovelen, nog steeds zo verbitterd is.
Nu populair
