“Lekker eten en mooie vrouwen! Dat is Suriname. In Nederland dragen vrouwen dikke jassen. Hier niet”, lacht de taxichauffeur terwijl hij toeterend door het volle Surinaamse verkeer koerst. De chauffeur vertelt over zijn kinderen in Nederland die hij jaren niet heeft gezien.
Tekst Mariam Lo Fo Wong
Ik hoor een snik in zijn stem wanneer hij vertelt dat hij alleen woont omdat zijn moeder is overleden. Bij het instappen heb ik oogcontact gemaakt en mooi gegroet. Nu is het alsof ik het winnende muntje in een gokmachine heb gegooid. Ik voel een drukkende pijn aan beide kanten van mijn hoofd en vraag me af of er een paracetamol in mijn tas zit.
De taxichauffeur roept me met een luide stem terug: “Hoe oud denkt u dat ik ben?” Ik kijk naar de breedgeschouderde man met een buik waarvan ik schrik. Ik heb geen idee. Gelukkig geeft hij zelf antwoord: “Iedereen schat me jonger omdat ik sport en mijn haar zwart is.”
Ik ben benieuwd wat voor sport deze man doet. Het is alsof hij mijn gedachten kan lezen. “Ik fluit voetbalwedstrijden”, zegt hij glimmend. Hij babbelt verder: “Ik kan lekkere doksa maken. Je moet de masala niet laten aanbranden, anders wordt het bitter. En altijd een scheutje whisky erbij, dan wordt het vlees zacht.” Hij maakt een smakkend geluid.
“Weet je waarom mijn haar zwart is? Mijn geheim is kokosolie”, zegt hij terwijl hij door zijn haar strijkt. “Voel aan mijn haar!”, commandeert hij. In Nederland heeft een taxichauffeur mij nog nooit gevraagd om zijn haar te voelen. Ik weet welke vraag hij nu gaat stellen. “Bent u vrijgezel? Jammer dat ik u nu pas ontmoet”, zegt hij met een diepe zucht. De autostoel plakt aan mijn huid en de band om mijn hoofd wordt strakker.
De taxichauffeur klaagt nu over de schaarste van vrouwen in zijn leven. “Ik mis vooral een brasa! In Nederland is het normaal om elkaar een knuffel te geven. Hier niet”, zegt hij spijtig. Ik pier mijn ogen, ik ben naar Suriname gekomen voor brasa’s van de zon en mijn familie. Ik wil me afvragen waarom deze man geen brasa’s krijgt. Waarom hij zijn kinderen niet meer ziet? En met wie gaat hij nu zijn doksa eten? Nee, het is verstandiger om mijn vragen uit mijn hoofd te wissen en mijn flesje water met grote slokken leeg te drinken. In deze man moet ik geen extra muntje gooien.
Nu populair
