In de vroege middag baan ik me een weg door de drukte van de binnenstad. Opmerkelijk veel leerlingen zwieren rond. Ze zijn nota bene niet gekleed in schooluniform, maar in vrijetijdskleding. Dwars door het geroezemoes kan ik hun gesprekken opvangen. Ze verkeren in een uitgelaten stemming: morgen is een vrije dag, er was vandaag feest op school.
Ondanks de felle zon probeer ik snel alle boodschappen gedaan te krijgen. Haastig tracht ik door de menigte van de Saramaccastraat mijn weg naar de Centrale Markt te vinden. Normaliter kies ik ervoor eerst wat te eten voordat ik mij naar daar begeef. Vanwege tijdgebrek probeer ik mijn ingeving te negeren, maar de krampen in mijn maag verergeren door de geur van fastfood. Ik aarzel niet verder, dus duik ik het fastfoodrestaurant in. Klinkt misschien wel ongezond, maar ik had al dagen een lostu.
Binnen aangekomen plaats ik snel mijn bestelling, betaal met mijn pinpas en loop richting het toilet. Ik kies een strategische post om te zitten eten, zodat ik kan zien wie komt en gaat en vooral alles kan volgen wat er om mij heen gebeurt.
Heel veel scholieren komen in groepen na elkaar binnen om een bestelling te plaatsen, te eten of om fastfood mee te nemen. Een opvallende groep, rumoerig en luidruchtig, komt naast mij op de bank zitten. Ik schat de pubers tussen twaalf en veertien jaar. Een van de meisjes zegt tegen haar broer: “Die vrouw van de kassa heeft niet goed berekend. Ik heb SRD 50 betaald en kijk hoeveel ze mij teruggeeft.” De groep ligt in een deuk. Schaterlachend maken ze foto’s met hun smartphones.
Lees het hele artikel in het maartnummer van Parbode.
Nu populair
