Mijn telefoon rinkelt. Ik neem op. ‘ROMMEL’, tettert een stem in mijn oor, ‘dit is rommel! Je moet je tekst met een stofkam doorpluizen!’. Pats! Dat was, zonder introductie, Leonoor, voluit Eleonora Wagenaar gehuwd Segerius. En daarmee kon ik het doen. Leonoor had geen doekjes die ze ergens voorzichtig omheen wond, geen blad dat ze voor haar mond nam.
Tekst Anne Huits
En inderdaad, wanneer ik mijn tekst met kloppend hart teruglees, het is mijn derde bijdrage aan Parbode, zie ik in zin vijf een akelige fout, onderwerp enkelvoud, werkwoord meervoud. VOUD, VOUD, FOUT!
Wanneer Leonoor in 2002, op haar vijftigste, niet eerder, trouwt met René Segerius, heeft ze wel direct de ware te pakken. De huwelijksreis gaat naar Suriname. Dat eerste bezoek is voldoende voor het echtpaar om in 2004 definitief naar Suriname te vertrekken. René gaat een boot bouwen en Leonoor schrijft onder andere over de bouw ervan. Maar Leonoor wil meer, een kritisch blad bijvoorbeeld. Dat wil Jaap Hoogendam ook en zo ontstaat het blad dat u nu nog steeds kunt lezen, Parbode.
Leonoor was onze eerste hoofdredacteur, vanaf de oprichting in mei 2006 tot en met juni 2008. Mijn kennismaking tevens sollicitatiegesprek, valt samen met een redactievergadering. Leonoor is druk in overleg met een jongedame achter een computer. In haar ene hand heeft ze een sigaret, in de andere een pen die ze gebruikt als aanwijsstok. ‘Deze zin kan hierheen en dat stukje gaat dan naar het eind’.
Iedere maand was er een redactievergadering. De begintijd stond ongeveer vast, een eindtijd was er niet. Medewerkers sijpelden binnen, groeten, ‘hé, lang niet gezien!’. Ze zoeken een plaats, ‘kijk, daar staat nog een stoel’. Wat wil je drinken? Er is uiteraard bier, er is wijn. Iedereen een zitplaats, iedereen een glas? Kom maar op met je ideeën. Elk idee was goed en elk plan werd beter door tips: ‘dan moet je zeker ook met die praten’, suggesties: ‘weet je ook waarnaartoe je kunt gaan’, aangevuld met achtergrondinformatie en roddeltjes. Zo krijgt de inhoud van de eerstvolgende editie langzaam maar zeker gestalte.
In 2008 verhuist het echtpaar Segerius van de stad naar Groningen. Leonoor neemt afscheid van Parbode. We moeten nog een keer langskomen. Dat doen we. Na het bezoek aan het nieuwe onderkomen, ‘Resort Bloemendaal’, prachtig gelegen aan de Saramaccarivier, rijden we nog een rondje Groningen. Op de terugweg zien we Leonoor en René aan tafel zitten bij een Javaans restaurant, onder een parasol, een bord eten naast een fles Parbobier.
Zij lachen en wij lachen. Zij zwaaien en wij zwaaien. Zo ziet geluk eruit, denk ik, rustig zitten onder een parasol met je ware liefde, lekker eten en een koel biertje. Zo hoort het, zo zou het altijd moeten blijven. Helaas… aan dat geluk is met het overlijden van Leonoor op 22 juni een einde gekomen.
Gepubliceerd in het septembernummer van de Parbode
Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?
Klik op www.parbode.com/abonneren
Nu populair
