Fayalobi: Racistisch? Discriminatie? Nee! – Parbode Sneak Peek

Ik heb op verschillende typen basisscholen gezeten: EBG, openbaar en zelfs Arya Dewaker. Als kind was ik een bescheiden type. Ik keek meer rond en sprak weinig. Maar ik gaf mijn ogen wel goed de kost.

Tekst Felitia Saaki

Wat mij bijvoorbeeld opviel was dat Hindostaanse ouders hun dochters met lang sluik haar tot bijna aan de enkels naar school lieten gaan. Het verbaasde mij, maar ik vond het prachtig.

Mijn Hindostaanse schoolvriendin vertelde mij over haar familie, haar cultuur en over traditionele gerechten. Ik leerde van haar Hindostaanse woorden en liederen. Ik moest niet durven om te zeggen dat ik iets niet begreep of niet wist hoe een specifiek gerecht smaakte, want dan nam ze dat de volgende dag mee. Volgens haar moest ik het proeven om te kunnen meepraten.

Op een goed moment leerde ik op school het Hindi ochtendgebed van de eerste tot de laatste strofe. Maar mijn moeder… die was er niet content mee. Ik was onschuldig en begreep niet precies wat er om mij heen gebeurde. Ik vond het immers leuk dat ik een andere cultuur leerde kennen. Mijn moeder bleef zich ergeren, omdat ik christelijk ben opgevoed en het christelijk geloof belijd. Op een markante dag ging mijn moeders wens in vervulling: zij besloot mij van die school af te schrijven. Ik werd daardoor ontwricht uit een cultureel patroon waaraan ik al begon te wennen.

She took me out of it, but the knowledge didn’t get out of me. Ik raakte daarna namelijk geïnteresseerd in Bollywoodfilms; ik zat uren naar Indiase love movies te kijken. Ik probeerde de Bollywoodnummers zo lang mogelijk te imiteren, tot ik die uit het hoofd kon zingen.

Nu ik een volwassen vrouw ben, word ik dagelijks geconfronteerd met termen als discriminatie, rassenhaat, kuli, dyuka… de een acht zichzelf beter en hoger dan de ander.

Lees verder in de mei-editie van Parbode. Nu ook een digitaal abonnement mogelijk

0

Gedeeld