Voor mij op tafel staat een bord. Op dat bord liggen drie balletjes. Heel gewone gehaktballetjes zou je zo op het eerste gezicht denken. Het geheel is gegarneerd met een minuscuul glanzend worteltje, naast het worteltje ligt iets wat veel weg heeft van een plakje opgerolde rode biet. Op en naast de balletjes liggen enkele groene blaadjes die op peterselie lijken, maar het misschien niet zijn. Hier en daar zijn quasinonchalant wat zaadjes gestrooid en streepjes mosterdgele mayonaise.
Tekst Anne Huits
We zitten in een uiterst deftig restaurant, mijn dochter, mijn schoonzoon en hun twee kinderen, hele jongedames al. En die balletjes op het bord zijn voor ons bedoeld. Maar we hebben toch helemaal geen balletjes besteld, fluister ik zachtjes in het oor van mijn dochter. In een deftig restaurant kun je, als je geen flater wilt slaan, het beste fluisteren. Het blijkt volgens mijn dochter inderdaad te gaan om een niet besteld hapje.
Het hapje heeft ook een naam: amuse. Een amuse kunt u het best beschouwen als een soort presentje van de zaak vooraf, anders gezegd een delicaat hapje. De balletjes worden geserveerd door een jongedame die een uitgebreid verhaal te berde brengt. Het blijkt dat wij zelfs in aanmerking komen voor een tweede amuse, weer geserveerd met een doorwrochte tekst.
Lees verder in het aprilnummer van Parbode
Wilt u informatie over het afsluiten van een (digitaal) abonnement?
Kijk op www.parbode.com/abonneren
Nu populair
