Hij stapte woedend uit zijn bestelwagen, zag de lekkende radiator en ging als een briesende leeuw tekeer. Geen lobi te bekennen, soso faya. Niet tot rede te brengen bleef hij met uitpuilende ogen tekeer gaan tegen de veroorzaker van de aanrijding. Het ‘Ja, ik ben fout, laten we praten, formulieren invullen, ja vervelend, sorry’, verzengde in de gloed van verhitting. Natuurlijk ging het niet om de veroorzaker, maar het andere was te ingewikkeld: te bedenken dat sommige daden niets met haat en woede te maken hebben. Geld is belangrijk en een kapotte radiator betekende geen verdiensten. Wie daaraan komt steekt de vlam in de pan. De makkelijkste weg is niet de liefde, wel de faya. Met faya mag je alle frustraties uitschreeuwen, op de man spelen en een legio krachttermen gebruiken waar je niet over hoeft na te denken. Het verkeer is een paradijs voor liefdeloosheid, rechtstreeks op de man of vrouw, maakt niet uit wie je tegenkomt. Het vrijwaart je van alle inspanning om na te denken, je af te vragen of het terecht is. Tot drie tellen hoeft niet, want je hebt een heerlijke claxon ter beschikking en je kan van bumper tot bumper rijden. Hier en daar snij je de weg af vlak voor de ander, je steekt een vinger op of zwaait ermee in een ander zijn gezicht, mocht je moeten uitstappen. Eveneens is het mogelijk om tegelijkertijd ook alle frustraties waar je niets aan doet in het leven, op die manier van je af te schreeuwen, je lekker uit te leven. Is er wel genoeg lobi in het land? Dat waar de mond zo vol van is, zij het in toespraken, leuke promo’s over houden van het volk of houden van het land, al die nieuwe Srananliedjes die overlopen van de liefde en nog eens liefde. Waar is die liefde dan?
Lees het hele artikel in het oktobernummer van Parbode
Nu populair
Advertorial: Gossip-bedrijven strekken vleugels verder uit
You may also like
