The sea washes over me is een poëtische documentaire over de relatie tussen de mens en de zee. Tegelijkertijd is het een aanklacht tegen de mens en hoe die met de natuur omgaat.
De film begint met mooie beelden van water die een poëtische stem van de zee begeleiden. De stem van de zee laat in een klaagzang weten hoe zij zich verwaarloosd voelt. Professor Siewnath Naipal is de held van de film, want hij doet zijn best om wel aandacht aan de zee te geven en naar haar te luisteren. Op wetenschappelijke manier ontrafelt hij de gang van het water en pleit hij voor een natuurlijke samenwerking tussen de mens en het ecosysteem van de kust.
De documentaire is niet makkelijk te begrijpen. Verschillende boodschappen lijken elkaar te doorkruisen en er is veel technische informatie die zonder voorkennis over het onderwerp niet goed te plaatsen is. De film voert langs vier kustplaatsen in Suriname en behandelt steeds de plaatselijke problematiek van waterbeheer. Na elke plek is er een poëtische scène waarin de zee haar stem laat horen. Het eerste deel van de film, dat over Weg naar Zee handelt, heeft een uitgebalanceerde afwisseling van scènes. Maar naarmate de film vordert, wordt het steeds moeilijker om zicht te houden op waar het nou eigenlijk over gaat, scènes beginnen langdradig aan te voelen.
In Nickerie zien we Naipal van alles uitleggen aan iemand, maar aan wie en waarom deze uitleg is niet duidelijk.
Lees het hele artikel in de maarteditie van Parbode
Nu populair
Advertorial: Gossip-bedrijven strekken vleugels verder uit
You may also like
