Raymanns Helden: Clarence Seedorf
“Wie is die man, die voor de één een baasje is en voor de ander een living legend? Voor mij is hij hoe dan ook een held.” Jorgen Raymann heeft het over de Surinaams Nederlandse voetbalinternational Clarence Seedorf. In de documentaire Raymanns Helden volgt hij Seedorf naar Suriname, voor zijn familie en roots, en naar Milaan, waar zijn zakenimperium huist. Raymanns missie: op zoek naar de man achter de voetballer.
“Ondanks twee decennia in de spotlights weten we minder van hem dan van een willekeurige middenmoot uit de eredivisie.” Een nobel streven; het is altijd leuk om echt te zien wie iemand is, vooral als het gaat om knappe Surinaamse voetballers. Wat voor de film bekend is: hij is de enige voetballer ter wereld die de Champions League won met drie verschillende voetbalclubs. Een legendarische sporter, op zijn zestiende begonnen bij Ajax. De film begint goed, met Suriname in al haar kleuren. Dan Abra Broki, Paramaribo, hier woont Oma Seedorf. Raymann gaat op zoek naar de boom waaronder Seedorfs navelstreng begraven ligt. “Hier ben ik gewoon Clarence.” Het lukt Raymann om tot de inner circle van Seedorf door te dringen; hij gaat mee naar verjaardagen, familieuitjes en naar kantoor in Milaan. In het Clarence Seedorf Stadion, net buiten Paramaribo zien we de living legend zelf in actie – hoe leuk was het geweest als Raymann ook een balletje mee had getrapt? In Milaan bespreken ze business en leren we de zakenman kennen. Zelfs collega-voetballer Ronaldinho vertelt dat hij veel respect heeft voor Seedorf. De film gaat chaotisch van land naar land, zonder goed verhaal. De muziek is dan heerlijk Surinaams en dan weer klassiek. Een aparte combinatie. Maar na een half uur Clarence Seedorf ken je hem nog niet. Raymann houdt doorgaans van een goed gesprek; als Tante Es vindt hij altijd het achterste van de tong bij haar gasten. Zijn vragen zijn nu heel lief, te lief. Halverwege vraagt hij zelfs waarom Seedorf zo filantropisch is. Je kunt merken dat Raymann zijn held ontmoet, hij verandert van een goede interviewer die met humor serieuze onderwerpen neerzet, naar een kereltje dat eindelijk zijn voetbalplaatjescollectie compleet heeft. De vraag is niet waarom Seedorf zo’n mooi stadion gebouwd heeft. Evenmin waarom de Surinaamse gemeenschap daar niet meer aan heeft. Niet wat zijn oude babysitter te zeggen heeft (wat een boefje was Clarence vroeger), maar of Clarence ook wel eens onzeker is, en waarom dan, en waarover. Wat blijft er over van zijn identiteit als de voetbal weg is? Misschien waren de verwachtingen te hoog. Van Raymann, maar misschien ook wel van Clarence Seedorf. Misschien is hij toch niet zo’n living legend als gedacht… maike veltman
Raymanns Helden: Clarence Seedorf, 2012, NTR
Nu populair
