Let Each One Go Where He May
Je kunt de warmte bijna voelen, het oerwoud haast ruiken. De camera volgt de reis van twee Marronbroers door het Surinaamse binnenland zo nauwgezet, dat het lijkt alsof je ècht naast ze loopt. Ze nemen de kijker mee door het oerwoud, langs illegale goudmijnen en in een smal bootje over de rivier. De jongens leggen dezelfde reis af die hun voorouders driehonderd jaar geleden ook maakten, om de Nederlandse slavendrijvers te ontvluchten. Het contrast tussen de scènes is groot. Van het ongerepte oerwoud, vol tjilpende vogeltjes en roerloze kreekjes, belanden de jongens in de drukke binnenstad van Paramaribo, waar schelle autotoeters, kooplui en scheurende brommertjes het decor vormen.
Hun tocht eindigt in een authentiek Marrondorp, waar donkere boscreolen wonen in houten huizen, bedekt met golfplaten. Die avond dansen de jongens uitbundig mee tijdens de winti prey die gaande is. Verkleed in kleurige pakken en verscholen achter apenmaskers, laten ze zich in trance meeslepen op de opwindende muziek.
‘Let Each One Go Where He May’ getuigt van een knap staaltje filmwerk. De cameraman maakte gebruik van een kleine handcamera, waarmee hij de jongens op de voet volgt. Regisseur Ben Russell toont telkens scènes van tien minuten beeld waarin noch geknipt, noch gemonteerd is. Gedurende de hele film spreken de broers geen enkel woord met elkaar. De kijker komt niets te weten over de afkomst of beweegredenen van de broers. De beelden geven slechts het moment weer, zonder gekunstelde poespas.
Wie houdt van snelle actiefilms, kan zich beter niet aan ‘Let Each One Go Where He May’ wagen. Amusement is ver te zoeken en het vraagt flink wat doorzettingsvermogen om de film helemaal uit te kijken. Zo zijn er shots waarbij je minutenlang enkel wolken ziet, of slechts de ruggen van de lopende mannen. Wie echter de rust kan vinden om de film van begin tot eind te kijken, wordt zeker beloond. De puurheid van de beelden is fascinerend. Het slokt je op en laat je Suriname proeven. Juist door de traagheid en de echtheid van de beelden krijg je het gevoel zelf door de jungle te wandelen. Het voelt bijna voyeuristisch om de mannen van zo dichtbij te volgen. Voor de geduldige kijker is deze film een absolute aanrader.
Anne Kroon
Let Each One Go Where He May, Ben Russell, 2009
Gesignaleerd: portretten
Bob Marley, Destiny’s Child en 2Pac zijn de hoofdrolspelers van de één minuut durende film ‘Portretten’. George Struikelblok filmde diverse prenten van beroemdheden op busjes, die Paramaribo zo karakteriseren. Met geroezemoes, reggaemuziek en tjilpende vogels op de achtergrond proeft de kijker de sfeer van de stad. In de laatste shot zien we twee schattige meisjes voor een bus. Dit zijn de grootste sterren van de regisseur, namelijk zijn dochters. In maart won Struikelblok met zijn filmpje een Tommy-award op de One Minute Awards in Shanghai.
Portretten, George Struikelblok, 2010.
http://www.youtube.com/watch?v=JT6QQNinTZk
Black, Dutch and More
F
ra Fra Sound bestaat inmiddels een kleine dertig jaar en mag worden beschouwd als het best bewaarde geheim binnen de wereld van de Afro-Caribische, zwarte geïmproviseerde muziek. Kenmerkend voor het septet is haar onuitputtelijke drang naar vernieuwing. ‘Black, Dutch and More’ is het nieuwste album van Fra Fra Sound. Waar vorige albums veelal een non-verbale reactie waren op wat er op dat moment gebeurde, is er op vier nummers van ‘Black, Dutch and More’ een verbaal element toegevoegd in de persoon van stemkunstenaar Gashem Bantamuntu.
In de vorm van poëzie komen verschillende thema’s aan bod, variërend van de Bijlmerramp in 1992 tot Kid Dynamite, terwijl ook Pim Fortuyn en de beweging van Geert Wilders de revue passeren. De zeven musici tonen hiermee niet alleen waar ze muzikaal voor staan, maar ook dat ze geëngageerd zijn.De cd opent met ‘Anansi the survivor’, een geraffineerd arrangement van een eeuwenoud Afro-Surinaams volkswijsje dat bij menigeen bekend staat als ‘Kownu Loisi Lasi’ of ‘Na Bubu Tiking’. De tien nummers op de cd ademen allen een verschillende sfeer uit, wat resulteert in een uitgebalanceerd muzikaal geheel. Drummer Walther Muringen wisselt moeiteloos ingewikkelde ritmes af en weet tegelijkertijd nog een prachtige solo scat te produceren. Saxofonist Efraim Trujillo en trompettist Michael Simon, zijn zo goed op elkaar ingespeeld dat ze met hun verschillende stemmen als één man fraseren en beiden garant staan voor indrukwekkende improvisaties. Gitarist Andro Biswane heeft onlangs in Suriname aangetoond waarom hij binnen de Afro-Caribische geïmproviseerde scene behoort tot één van de meest invloedrijke gitaristen. Pianist Robin van Geerke levert met nummers ‘Magyar Indigo’ en ‘Any Time For Now’ een uiterst gedistingeerde bijdrage aan het geheel. Carlo Hoop is de percussionist waar niemand eigenlijk om heen kan. Zijn muzikale bijdragen zijn te horen in diverse collaboraties met musici en groepen als Pablo Nahar en Robert Sordam. Tot slot is er nog regisseur en bassist Vincent Henar, die de basgitaar de functie geeft waar het ook voor bedoeld is: solide duidelijke baslijnen neerzetten en zich niet vergalopperen aan gefriemel dat weinig functioneel is. Met ‘Dutch Black and More’ verheft Fra Fra Sound wederom de traditie tot kunst en dat verdient lof en waardering.
Robin austen
Black, Dutch and More, Fra Fra Sound, 2010, Samponé Media Productions
Gesignaleerd: Salsa from suriname
Dit jaar viert ‘The Latin King of Suriname’ zijn 25-jarig jubileum als artiest. Johan Misiedjan, die op veertienjarige leeftijd begon met het maken van muziek, brengt daarom de dvd ‘Salsa from Suriname, 25 year Anniversary’ uit. Van de veertien clips zijn er vijf opgenomen in het Surinaamse binnenland, waar vele bewoners een bijzondere bijrol speelden. Zelfs granman Gazon, grootopperhoofd der Aucaners, treedt in één van de indrukwekkende clips op. Misiedjan, die in Nederland woont maar regelmatig naar Suriname komt om op te treden, ontving in zijn carrière verschillende prijzen.Salsa from Suriname, 25 year Anniversary, Johan Misiedjan, 2010
Nu populair
