Recensie
100 jaar Ferrier
Astrid Serkei wilde een documentaire maken over Johan Ferrier in verband met zijn op handen zijnde honderdste verjaardag, op 12 mei 2010. Graag had zij hem tijdens de documentaire door het huis zien lopen en zelf zien vertellen over zijn leven. De dood van Ferrier, op 4 januari vorig jaar, zorgde ervoor dat Serkei het anders aan moest pakken en noodgedwongen met anderen op zijn zeer bijondere leven moest gaan terugblikken.
Johan Ferrier was leraar, medeoprichter van de Nationale Partij Suriname (NPS), de laatste gouverneur en bovendien de eerste president van Suriname. Een interessante man, en de verwachting is dus een interessante documentaire. Hoewel Ferrier zelf zijn verhaal niet heeft kunnen vertellen, word je als kijker niet teleurgesteld.
Hoewel Ferrier zelf niet meer kan spreken, is het toch ook een persoonlijk verhaal geworden. Zijn twee jongste dochters, Joan en Kathleen, vormen de leidraad van de documentaire. Samen bekijken ze in het huis van Ferrier oude fotoboeken en vertellen met veel enthousiasme verhalen over hun jeugd, hoe zij die hebben ervaren en hoe hun vader was. Zo kom je meer te weten over Ferrier: wie was hij? Wat waren zijn ambities?
Er wordt gebruik gemaakt van veel verschillend beeldmateriaal om zijn verhaal te vertellen. Oude nieuwsbeelden van Suriname worden afgewisseld met beelden uit het interview met Ferrier op negentigjarige leeftijd. Ook foto’s zijn ter illustratie gebruikt. Het loopt door elkaar: een deel uit het interview van Ferrier wordt gevolgd door een man die vertelt over het werk dat hij heeft gedaan, vervolgens spreekt Ferrier, dan weer de man, en dan de dochters die een herinnering ophalen. Dat is jammer; zo is het vaak verwarrend en storend, als kijker word je gedwongen om steeds weer om te schakelen van het ene naar het andere onderwerp. Dat wordt na verloop van tijd vermoeiend en wekt zelfs wat ergernis op.
Uiteindelijk is het een biografie geworden van het 99-jarige leven van Ferrier, op zowel persoonlijk als professioneel gebied. De documentaire is deels gefinancierd door de Nederlandse Programma Stichting en Multiculturele Televisie Nederland, maar er was te weinig geld voor een internationale film. Astrid Serkei vond het zo’n belangrijk project dat zij besloot haar eigen geld er in te steken om er toch een internationale documentaire van te maken. En dat is gelukt.
Hester Hage
100 jaar Ferrier, Astrid Serkei (producent), 2010
Gesignaleerd: De taxi van Palemu
De twaalfjarige Palemu woont in Suriname. Hij heeft grootse plannen, want hij wil dokter worden. Helaas heeft zijn familie geen geld om zijn studie te betalen. Zijn vader besluit als taxichauffeur aan het werk te gaan. Hij breekt echter zijn been waardoor iemand anders de taxi moet besturen. Palemu en zijn vriend Haley nemen de taak op zich. De jongens leren al snel dat een taxichauffeur ook van alles meemaakt. Samen beleven ze de meest uiteenlopende en vooral spannende avonturen. De serie is zowel in Nederland als Suriname op televisie vertoond.
De taxi van Palemu (televisieserie), Nicole van Kilsdonk
(regisseur), 2006
Nu populair
