En weer heeft de regering-Venetiaan ternauwernood een crisis overleefd. De zoveelste in drie jaar tijd, en weer legde coalitiegenoot Pertjajah Luhur een bom onder het fragiele monsterverbond. Als het aan president Ronald Venetiaan had gelegen, had zijn NPS er allang de stekker uitgetrokken. Maar de president krijgt nachtmerries bij het idee dat hij daarmee de zich bundelende oppositie in de kaart speelt. Venetiaan realiseert zich kennelijk niet dat nog twee jaar voortstrompelen met Somohardjo aan zijn zij, hem met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een verkiezingsnederlaag zal opleveren.
‘Zo, nu wordt Jong Tjien Fa de laan uitgestuurd’, was de stellige overtuiging van iedereen na de Wageningse klucht, waarbij een belangrijk deel van de regering naar de oud-medewerkers van de SML trok om hen blij te maken met de langverwachte grondbeschikkingen. Tevergeefs, want minister Jong Tjien Fa en Somohardjo, hadden ondanks uitdrukkelijke waarschuwingen van Venetiaan, hun eigen feestje georganiseerd. En ook geen grondbeschikkingen op zak.
Maar nee, Venetiaan durfde ondanks zijn boosheid de knoop niet door te hakken. Hij mompelde iets over een volle emmer waar geen druppel meer bij kan, terwijl Jong Tjien Fa schaapachtig, en met een arrogantie van ‘ik ben onaantastbaar, want mijn baas Somohardjo heeft alle macht in handen’, naast hem stond te grijnzen. Dit optreden legde weer eens de zwakheid van ons staatshoofd bloot. ‘Pappen en nathouden’ is zijn credo geweest tijdens, in totaal, dertien jaar presidentschap. Een hardnekkige gewoonte verander je niet zo maar. Zelfs niet als je keer op keer door je partners wordt geschoffeerd en in achterkamertjes wordt uitgelachen.
Somohardjo spreekt nog steeds tegen dat hij onbetrouwbaar is. Vraag het aan al die mensen die zitten te smachten om een stukje bouwgrond en ondanks alle toezeggingen van Somo en het invullen van ontelbare formulieren nog steeds onder onmenselijke omstandigheden wonen. Ondertussen pikt de partij zich via ROGB rijk. Vraag het aan de meisjes die zich seksueel geïntimideerd voelden door het optreden van Somo, die destijds minister was. Het leverde hem een strafblad op, ook al liegt hij vandaag de dag nog zo hard dat hij is vrijgesproken. Somo werd uiteindelijk parlementsvoorzitter, zijn slachtoffers bleven achter met een onbevredigend gevoel.
Vraag het de oud-werknemers van de SML, die in mei blij werden gemaakt met een dode grietjebie, maar dankzij politiek gekonkel van Pertjajah Luhur tevergeefs in Wageningen hun grondbeschikking dachten te halen (‘dat was een misverstand’, jokte Somohardjo op zijn partijvergadering zonder blozen). Vraag het aan Venetiaan en aan de bazen van de andere coalitiepartijen, die erop vertrouwden in Pertjajah Luhur een loyale partner te hebben om samen te werken aan de verdere ontwikkeling van ons land. Maar die steeds weer in hun hemd worden gezet door het optreden van met name Somohardjo en Jong Tjien Fa. Vraag het aan de oppositieleden, die verwachtten dat Somohardjo zich onafhankelijk opstelt als parlementsvoorzitter. Maar hij weigert aangevraagde vergaderingen uit te schrijven en slaat er zelfs af en toe ongestraft op los.
Het is slechts het topje van een door Pertjajah Luhur opgebouwde enorme ijsberg. En toch duldt Venetiaan Somo en zijn vrienden in zijn nabijheid. Het is nog altijd beter als aangeschoten wild de leiding te hebben,
dan gezond oppositie te moeten voeren, zo is zijn standpunt. De rekening van de kiezers krijgt hij daar in 2010 ongetwijfeld voor gepresenteerd, als hij het geduld blijft opbrengen om de rit uit te zitten. Maar die rit zit hij waarschijnlijk wel uit, daar zijn oogkleppen voor uitgevonden.
Natuurlijk stemden op 8 juni tijdens een soort crisisvergadering de partijstructuren van Pertjajah, op aandringen van Somo, gedwee voor voortzetting van deelname in de huidige coalitie. Hoe konden ze ook anders, want van een geheime stemming was geen sprake. Wie opstond was vóór. En dus stond iedereen (menigeen schoorvoetend) op, door te blijven zitten zou je immers tegen de schenen schoppen van de baas. En dan kun je dat luie ambtenarenbaantje of vruchtbare perceel wel vergeten. Democratie bestaat in ons land vooral op papier, het eigenbelang weegt echter nog altijd zwaarder. Of je nu lid van Pertjajah Luhur bent of Somohardjo of Venetiaan heet.
Nu populair
