Harley-Davidson in Suriname

Vooral in het weekeinde loop je kans ze voorbij te zien en horen donderen: op hun blinkende tweewielers boordevol paardenkrachten kunnen de leden motorclub Makka Suriname je niet ontgaan. Ze zijn smoorverliefd op hun Harley-Davidson.

Als ze tot de gasten van je feest behoren, dan merk je het wel als ze zijn gearriveerd. Niet alleen als ze het overdonderende motorlawaai uitzetten, maar ook als je de haute couture waarin ze rondrijden in beschouwing neemt. Het model van hun open helm is afgeleid uit die van het vroegere Duitse leger. “Het past gewoon bij zulke ‘fietsen’, zegt Max Makka, medeoprichter, van motorclub Makka Suriname. “Een Harley-Davidson kun je niet rijden met een integraal helm op. Je moet de wind kunnen voelen en omgekeerd past het ook niet om met zo’n helm of een ‘potje’ op een racemotorfiets te rijden.”
Onder de Levi’s van de Harley-Davidson-rijders steken een paar rijlaarzen, over hun T-shirts hebben ze een collar om, een leren vest met op de rug het clublogo volgens de traditie van Harley-Davidson (HD) motorclubs. De cobra in het midden in de kleuren van de Surinaamse vlag onderscheidt deze Harley-Davidson motorclub van de anderen in de wereld.
In Suriname zijn er ongeveer zestig (rijdende) HD-motorfietsen. Toch bestaat het clubje maar uit een handvol leden die zich als de familie ‘Makka’ voorstelt. Het (venijnige) logo, de macho bombarie, de dresscode, de tatoeages, maar meer nog de negatieve publiciteit van de Harley-Davidson motorgangs in andere landen, zorgen voor een twijfelachtige beeldvorming rond deze Surinaamse motorclub, die sinds zijn oprichting twaalf jaar geleden nog steeds uit dezelfde vijf leden bestaat.
Max, stipulerend met een sigaret in de hand: “De motorclub verschilt niet van andere sport- of sociale clubs. We gaan naar elkaars verjaardagen, de begrafenis van een vriend, we organiseren familydays, een zwemdag buiten de stad, een barbecuemiddag, maar ook fundraising voor sociale instellingen.
“De club bestaat uit vijf fullmembers en zo’n twintig sympathisanten. Dat is de groep die geen collar draagt, maar wel frequent met ons mee toert. Doktoren, ondernemers, noem maar op, behoren tot deze groep. Iedereen die lid wil worden moet zich maar aanmelden; iedereen die wil meerijden is welkom! We zijn specifiek gericht op HD’s, maar je hoeft niet perse zo’n ‘fiets’ te hebben om met ons mee te mogen. De jongens op de ‘racefietsen’ bijvoorbeeld, zijn ook welkom. Al komen ze een uur eerder op de plaats van bestemming!”
Voor de fullmembers houdt Makka Suriname regelmatig clubavonden en vergaderingen. Dagelijks, al is het maar voor even, ontmoeten de leden elkaar als een echte familie. Niet ergens op een werkplaats tussen de bouten en moeren, maar in een net clubgebouw dat dit jaar in gebruik werd genomen.

Waarde
Met een Harley bezit je een vehikel dat weinig in waarde daalt. In de Verenigde Staten, het mekka en de geboorteplaats van dit legendarische merk, kost een tweedehands exemplaar, afhankelijk van het model, tussen de tien en twaalfduizend USdollar, terwijl de nieuwprijs rond de vijftienduizend ligt. Een omgebouwde motorfiets, de zogenaamde custombike (denk maar aan een chopper) komt al gauw op vijftigduizend dollar.
Makka Suriname hoopt dat het haar lukt om een paar gewone tweedehands Harley’s voor een redelijke prijs naar Suriname te halen. Er is vraag naar volgens de motorclub. “Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de eerste Harley’s door de Amerikanen naar hier gebracht”, zegt voorzitter Steve Makka voor de bar van clubgebouw Fat S. De naam is subtiel afgeleid van ‘Fat Ass’, zoals een custombike met een hele brede achterband heet. “In de jaren zestig werd dit merk door de politie gebruikt, later hebben particulieren er ook een paar laten halen.”

Verzamelaars
Hoe lang de veteraan zelf al op een HD rijdt, weet hij niet meer. “Mijn grootvader had een motorclub, mijn ouders ook, maar van kleins af aan werd ik geïnspireerd door de Harley-Davidson ‘Liberator’. Iemand die voor mijn vader werkte reed daarop. Met die motorfiets kon je achteruit rijden. Vroeger had je mooie oude motorfietsen in Suriname, maar veel zijn voor een appel en een ei verkocht aan verzamelaars die ze naar Europa hebben verscheept. Echt jammer.”
In 4.6 seconden flitst het als ’s werelds snelste dragmonster op de quartemile (400 meter). Je raadt welk merk het is: Harley-Davidson. Toch is een Harley op straat niet te vergelijken met de snelle Japanners. Het zwartoranje merk met de vleugels staat symbool voor avontuur, vrijheid en liefde voor de machine en het unieke dondergeluid; op een Harley geef je ook sporadisch vol gas. “De essentie is niet om hard te rijden, het is een tourbike en geen racefiets”, zegt het lid John Makka die zelf vroeger op de Japanse merken reed. “Het rijden op een Harley betekent toeren, genieten van de omgeving, een kiek nemen, maar ook om gezien te worden!”

Levensstijl
Max, die al dertig jaar op een Harley rijdt, heeft inmiddels al tien modellen verruild. “Ik heb nooit op een ander merk gereden. De Harley-rijder is een individuele persoon, het is een way of life. Je rijdt op zo’n ding en je komt vanzelf anderen tegen met dezelfde levensstijl of gemeenschappelijke houding. Je gaat elkaar helpen, je maakt vrienden en voordat je het weet rijden jullie samen omdat je ook die richting op moet. De motorfiets is het aanknopingspunt. Maar vergis je niet, we praten echt niet alleen maar daarover! Nee man, blèh, allesbehalve! We verschillen ook van de verzamelaars: we zijn meer rijders!"

0

Gedeeld