Naam: Hennah Draaibaar
Leeftijd: 53
Beroep: journalist
Hennah Draaibaar is mede-oprichtster en directeur van stichting The Back Lot en hoofdredacteur van het 10 Minuten Jeugdjournaal. Jarenlang was ze voor de NOS correspondent in Suriname. Op de Surinaamse televisie was ze te zien als presentator van het discussieprogramma Krutu. Ze is getrouwd en moeder van een volwassen zoon.
Zit je lekker in je vel?
“Absoluut! Nee, ik zou het eerlijk zeggen als het niet zo was. Maar alles is gewoon in harmonie. Daarmee bedoel ik niet dat het aldoor rozengeur en maneschijn is hoor, dat zou ook vervelend zijn. Die afwisseling is juist nodig om de goede dingen beter te waarderen. Zo word je soms gedwongen om de manier waarop je in het leven staat, bij te stellen. Juist daarom zit ik lekker in mijn vel. Je leert genieten van de kleinste dingen.”
Waar ben je mee bezig?
“Met van alles tegelijk. Het Jeugdjournaal, evenementen organiseren, communicatie en marketingprojecten voor bedrijven, branding… Het is altijd heel erg hectisch. Daarom ben ik soms blij als ik even voor een klus naar het buitenland moet, dan hoef ik me maar te focussen op één ding. En ik bak heerlijke taarten, al zeg ik het zelf. Daar ben ik drie jaar geleden mee begonnen en ik vind het geweldig om te doen. Ja, het zijn allemaal heel verschillende dingen, maar ze hebben allemaal te maken met ‘creëren’.”
Wat wil je absoluut nog doen?
“Een wereldreis maken. Vooral Aziatische landen fascineren me enorm, Thailand en Indonesië bijvoorbeeld. En dan in het bijzonder zoals de mensen op het platteland leven. Veel eenvoudiger nog dan hier. Niet die hectiek van altijd maar bereikbaar zijn. Het gaat me ook om de mentaliteit van de mensen, die geduldige houding, hopelijk heeft dat ook een rustgevende invloed op mij. Nee, ik weet niet of het er ooit echt van komt. Ik moet er tijd voor vrijmaken, en geld. En vooral even minder willen presteren. Maar ja, dat is de aard van het beestje.”
Wie bewonder je?
“Ik kan wel een paar bekende namen noemen zoals Nelson Mandela, Barack Obama of Oprah Winfrey. Maar waar het om gaat, is dat ik mensen bewonder die een positieve verandering teweeg brengen. Zoals ook Tante Lottie van weeshuis Nos Kasita. Ondanks dat ze meer dan tachtig kinderen opvangt, noemen ze haar allemaal ‘moeder’. Omdat ze die kinderen helpt iets van hun leven te maken, om hun situatie ten goede te veranderen. Dat bewonder ik.”
Ga je voor geluk of voor geld?
“Kan het niet allebei? Ik denk van wel. Want je hebt vaak geld nodig om geluk te ervaren. Als ik alles wat ik wil doen eerst vijf keer moet afwegen, kan ik niet gelukkig zijn. Zeker niet als je denkt aan je eigen kinderen. Als je hen gelukkig kunt maken, word je daar zelf ook gelukkig van. En dat kost meestal wel geld, zelfs de basics. Maar als je me het mes op de keel zet, als ik per se moet kiezen, kies ik voor geluk.”
Liefde of succes?
“Wat een lastige vraag. Het is zo voor de hand liggend om ‘liefde’ te zeggen, maar die keuze is niet reëel. Je kunt niet kiezen voor het een of het ander, je moet een balans vinden tussen die twee.”
Ben je bang voor de dood?
“Nee, want ik ben christen. Of eigenlijk toch wel als ik eerlijk ben, het is een beetje dubbel. Ik ben niet bang voor de hemel, ik denk dat ik heel happy ben daar. En ik ben ook niet meer zo angstig voor de dood als toen ik 25 was. Maar ik zie veel mensen van mijn leeftijd ziek worden en doodgaan, en dat is toch wel beangstigend. Want ik wil graag oud worden om mijn toekomstige kleinkinderen te zien opgroeien. Ik vind het ook naar voor de achterblijvers als ik dood zou gaan. Ik hou gewoon heel erg van het leven, ik geniet van al die grote en kleine dingen. Dus ik wil liefst voorlopig nog blijven.”
Ga je op je sterfbed ergens spijt van hebben?
“Nee, dat denk ik niet. Bij alles wat ik doe, stel ik mezelf de vraag: ‘zou ik hiervan spijt krijgen als ik straks als oude vrouw in mijn schommelstoel zit? Moet ik dit anders doen?’ Dat is een automatisme geworden. Dus ik verwacht niet dat ik ergens spijt van krijg.”
Geloof je in leven na de dood?
“Ja, daar ben ik van overtuigd. Ik kan er allemaal evangelische geschriften bijhalen om dat kracht bij te zetten, maar dat is eigenlijk niet nodig want het is mijn persoonlijke overtuiging.”
Hoe zou je herinnerd willen worden?
“Als iemand die van mensen hield en waar mensen van gehouden hebben. Ja, dat zijn er best veel hoor, waar ik van hou. Ik merk dat in de kerk, als we even de tijd krijgen om in stilte voor anderen te bidden. Dan begin ik bij mijn zoon en mijn man, mijn zusters, en dan breidt dat zich uit naar de mensen in hun omgeving. Zo wordt dat aantal steeds groter. Ja, ik heb het over ‘houden van’. Dat is waar het voor mij om gaat. De rest interesseert me veel minder.”
Dit is de laatste aflevering van de rubriek Lust&Leven
