Paramaribo-Dordrecht (NL)
14/11/1944 – 19/11/2015
Als tiener ging ik iedere vrijdag op mijn fiets langs de ouders van Henk om de Kerkbode te bezorgen. Mijn broer Hans, die naar Nederland was gegaan om te studeren, had bij zijn vertrek deze taak aan mij overgedragen. Henk woonde toen niet meer bij zijn ouders Henry en Geertruida Venoaks-Adrianus, maar via hen kreeg ik wel een beeld van hun kinderen.
Henk kreeg bij geboorte dezelfde naam als zijn vader, en ook zijn eigen tweede zoon heet Henry. Naast de naam, is er ook een andere overeenkomst, weet Henry III: “In zijn kinderen zie je dat het regelen van diverse zaken de boventoon voert. Dit is namelijk iets wat Henk ook zijn hele leven heeft gedaan.” Stiptheid heeft kennelijk vanaf opa doorgewerkt tot aan de derde generatie. Uit zijn huwelijk met Carla werd naast Henry ook Marvin geboren. Daarnaast was hij de vader van Anita, Jaap, Yourgo en Zahira.
Henk groeide zelf op met Eline als oudere zus, naast Magda en frank, die na hem volgden. In zijn jeugd waren zijn bezigheden de padvinderij, de Jongelingen Sportvereniging Hercules, basketbal, voetbal en volley. ook participatie in het Jeugdcentrum van de EBG stond op zijn agenda. Na de Stahelin- en Graaf von Zinzendorfschool rondde hij de machinistenschool in Amsterdam succesvol af. tijdens zijn militaire dienst in Nederland was hij belast met de logistiek van de interne troepen. Volgens Henry III is hij hierdoor, rond de onafhankelijkheid van Suriname, als logistieke man bij Surinam Airways terechtgekomen. “Henk leefde voor het werk en was 24/7 bereikbaar. Hij was bereid elk moment naar Zanderij of kantoor te gaan, bijvoorbeeld om te controleren of alles goed geregeld was bij vertraging van een vlucht. Hij wilde zo graag dat Suriname vooruitkwam.” Hij bereidde diverse buitenlandse reizen van de regering voor. Als luchtvaartman interesseerde hij zich voor alles uit die sector, en hij genoot ervan om verschillende landen te zien.
Hij heeft twee keer oog in oog gestaan met de dood. Zoon Henry kan zich die momenten nog goed herinneren. tijdens recreatie aan een strand in Brazilië, samen met onder andere de toenmalige legerleider van Suriname, werden de mannen door een golf ver van de kustlijn meegesleurd en Henk was de enige die niet kon zwemmen. Door zijn doorzetting en hulp van de legerleider heeft hij dit kunnen overleven. De tweede keer was in Dordrecht, tijdens de ziekte die zijn einde inluidde. Hij zou Henk niet geweest zijn, als hij niet vóór zijn overlijden zijn naaste familie het draaiboek overhandigde voor zijn uitvaart. De regie had hij graag zelf in handen. Zelfs zijn grafsteen met bijbehorende tekst waren door hem vooraf bepaald. Wellicht had hij in gedachten het beroemde ‘I did it my way’, door frank Sinatra verheven tot evergreen.
Nu populair
