Het ongelijk van Abrahams
De Decembermoorden spelen voor jongeren geen enkele rol meer bij de komende verkiezingen, zo riep NDP-ondervoorzitter Ramon Abrahams onlangs. Daarin vergist hij zich echter deerlijk: inderdaad slaagt zijn partij erin om de eigen jonge achterban dom te houden, maar de minder naïeve kiezers weten wel beter.
Laten we eerst even in herinnering brengen dat Abrahams bij het aantreden van de regering door president Bouterse, zijn strijdmakker van het eerste uur in februari 1980, voor zijn trouw werd beloond met het ministerschap van Openbare Werken.
Nadat hij zijn eigen werkkamer voor te veel geld had opgeknapt en zijn auto voor tienduizenden USdollars had laten pimpen, beloofde hij eindelijk voor land en volk mooie dingen te gaan doen. In werkelijkheid gebeurde er niets, behalve dan dat de verhalen zich opstapelden over grootschalige corruptie, zelfverrijking en andere misstanden waar Abrahams en zijn familieleden schatrijk van werden. Niet voor niets mag hij zich nu eigenaar noemen van enorme lappen grond, twee helikopters en een luxe recreatieoord in West-Suriname. En dat is slechts het topje van de ijsberg.
De graaizucht van Abrahams vonden ze ook in sommige NDP-kringen te ver gaan. Zelfs zo ver dat Bouterse hem in 2013 wel op straat moest zetten. Als goedmakertje werd Abrahams benoemd tot adviseur van de president, goed voor een maandsalaris van een slordige 25.000 srd. Reden voor Abrahams om loyaal te blijven en zijn voorzitter te blijven verdedigen en de hemel in te prijzen.
En dus praat hij nu alles recht wat krom is, zoals over het ‘8 december-thema’, voor mensen met enig rechtsgevoel ‘de Decembermoorden’ genoemd. Dat spreekt in zijn vertroebelde visie de jongeren niet meer aan. Daarmee scheert hij alle jongeren over één kam, ook degenen die niet af en toe een NDP-bijeenkomst bezoeken.
Verder lezen? Dat kan in de mei-editie van Parbode.