Hoop voor seksueel misbruikte kinderen? – Parbode Sneak Peek

Het lijkt de laatste jaren een ware epidemie te zijn geworden: het seksueel misbruiken van kinderen. “‘Als je gaat praten, gaan we je doodmaken’. Dit is hoe kinderen worden bedreigd en monddood worden gemaakt”, zegt kinderpsycholoog Harry Mungra. Altijd aangifte doen en de cultuur van taboe doorbreken, luidt het advies van deskundigen. Noodzakelijk is dat ouders, slachtoffers en daders openlijk over het misbruik praten.

Tekst Joshua Anthony Shameem

Op de hoek van de Franchepane- en Bindastraat ligt achter een metershoge haag het kindertehuis Hoop voor Kinderen verscholen. Op het terrein van het kinderopvangcentrum overstemmen 41 meisjes en 25 jongens de nabije geluiden van het drukke verkeerspunt in hartje Uitvlugt. De groep van 66 kinderen bestaat uit minderjarigen die verstoten zijn door hun familie, bijvoorbeeld vanwege het feit dat zij hiv-geïnfecteerd zijn. Ook seksueel misbruikte kinderen zijn hier ondergebracht, zoals de 19-jarige Saskia*, die anoniem haar ervaringen deelt.

“Ik was pas zes jaar toen ik werd verkracht door iemand heel dicht bij mij. Ik was nog te jong om te weten wat er eigenlijk was gebeurd. Dertien lange jaren zijn voorbij en nog denk ik steeds aan dat moment en vraag me af waarom dat met mij moest gebeuren. Ik keur wat mij is overkomen in ieder geval af. Het moet niemand overkomen! Soms lijkt het alsof ik niet genoeg aandacht krijg in het tehuis, maar dan besef ik dat hier mijn huis is geworden en dat ik omringd ben door mensen die om mij en elk kind hier geven. Mocht er wat zijn dat mij bezighoudt, dan vertel ik het aan de leiding. Zo voorkom ik dat ik in een depressie beland met alle gevolgen van dien. Ik ben intussen al vier jaar in het tehuis. Mijn ouders zijn nog in leven, maar ik heb geen goede band met hen. Zij hebben het niet zo breed, daarom bezoeken ze mij niet. Ik vind het soms wel erg dat ik mijn ouders niet zie.”

“Het is jammer dat slechts een handvol ouders en verzorgers omkijken naar hun kinderen”, zucht Ingrid Linger, maatschappelijk medewerker bij het kindertehuis. “De samenleving weet half niet wat er allemaal gebeurt met kinderen die seksueel zijn misbruikt. Men moet stoppen met al deze dingen”, vervolgt ze met een emotionele stem. Ze vindt dat de overheid meer ondersteuning zou kunnen bieden. “Het enige wat van de overheid komt is de zogenaamde moni karta en kinderbijslag. Ik ben zeer dankbaar voor de dagelijkse sponsoringen die het tehuis van de samenleving krijgt.” Naast de kosten van levensonderhoud voor 66 kinderen moet het tehuis maandelijks 1000 US-dollar huur op tafel zien te krijgen. “De overheid heeft wel een perceel toegekend aan het tehuis, maar de formele zaken moeten nog in orde gemaakt worden. In de tussentijd moet het tehuis het huurgeld betalen, anders is de kans groot dat de kinderen op straat belanden.”

Begeleiding

“Op maandbasis krijg ik twee tot vijf kinderen die seksueel zijn misbruikt en begeleid moeten worden. In de afgelopen drie maanden betrof het kinderen die jonger zijn dan 14 jaar. Ook volwassenen die in hun jonge jaren seksueel zijn misbruikt melden zich aan”, vertelt kinderpsycholoog Harry Mungra.

Lees dit artikel verder in de februari-editie van de Parbode, nu ook digitaal verkrijgbaar

0

Gedeeld