Immilioh Lens: ‘Mijn acties hebben niks te maken met verkiezingen 2020’ – Parbode Sneak Peek

Ex-jeugdparlementariër Immilioh Lens (33) is paars in hart en nieren. In juli luchtte hij zijn hart wat corruptie betreft tijdens zijn persconferentie in theater Unique. “Ik ga geen vuile was buiten hangen, die hangt daar al. Er moet een corruption watch komen, een onafhankelijk instituut dat per zaak kijkt naar de corruptie in de Surinaamse politiek.” Aan Parbode vertelt hij over zijn ideologie, de NDP en de beschuldigingen van zedendelicten die hem nog steeds achtervolgen.

Lens, die vanaf zijn vijfde is opgegroeid in Commewijne, besloot na het havo niet verder te leren. “Ik ben het nooit echt eens geweest met het onderwijs, dus ging ik werken. Ik heb in de bouw gewerkt, bij een servicestation, voor de televisie en de radio en ik heb evenementen georganiseerd.” Toch besloot Lens na deze diverse loopbaan om voor een tijdje de journalistieke opleiding te volgen aan het AHKCO: “Na vijf jaar besloot ik in de afrondende fase het te laten voor wat het is. Ik heb wel de competenties meegenomen die ik daar heb geleerd, die kan ik nu inzetten.” Momenteel is Lens beroepsambtenaar ter beschikking van districtscommissaris Remy Pollack.

Jongerenstaking
“In 2008 heb ik de jongerenstaking geleid tegen de toenmalige regering onder president Ronald Venetiaan. De scholen waren voor een lange tijd gesloten, en we besloten op te komen voor onze rechten, door niet achter onderwijsminister Wolf of de onderwijsbonden te staan.” Tijdens de staking liet Lens een woord vallen waar Venetiaan volgens hem een ‘hekel’ aan heeft: revolutie. Dat is hem blijkbaar duur komen te staan. “Er moest een revolutie komen in dit land. Daarmee bedoelde ik niet dat iedereen de wapens moest oppakken, maar dat iedereen anders moest gaan denken.” Vijf dagen na de staking openden de scholen na maanden hun deuren weer. “Ik heb daar een serieuze prijs voor betaald. Ik ben weggestuurd van mijn werk, de leiding van de opleiding die ik volgde wilde mij geld geven om weg te blijven, en zelfs thuis werden mijn ouders benaderd door mannen met blauwe penningen, op zoek naar mij. Op het dieptepunt sliep ik zelfs in mijn auto. Ik heb twee tot drie jaar na de staking nog de naschokken gevoeld van de wijze waarop wij die dag zijn opgekomen voor onze rechten, maar ik vond het niet erg, omdat het een rechtvaardige strijd was.”

Paars
“Ik koos voor de NDP omdat het de enige partij is die serieus naar jongeren kijkt. Het is de partij met de jongste minister, jonge assembleeleden en jonge directeuren.” Lens, die DNA-leden Hopkinson en Bouva heeft ondersteund en zelfs campagneleider van Ramsahai is geweest, geeft toe dat hij weleens nadenkt over zijn eigen politieke carrière: “Soms vraag ik mezelf ook af waarom ik nooit DNA-lid ben geworden. Maar dan denk ik aan alles wat ik wel heb verricht. De plek die Bouva nu heeft bijvoorbeeld, dat heeft hij echt niet in zijn eentje met een toverstok gedaan. Hij heeft genoeg capabele en sterke jongeren achter zich, en daar heb ik ook een bijdrage aan geleverd. Toen ik in 2009 samen met Melvin Bouva naar de NDP ging, spraken we met Bouterse. Ik kan me nog herinneren dat ik zei: ‘Pres, wij gaan die jongeren voor u binnenbrengen, no span’.” Negen jaar later staat Lens nog steeds achter zijn president en partij. “Een hoop mensen denken dat ik nu ruzie heb, en daarom de NDP zal verlaten”, vertelt Lens vol verbazing. “Als ik thuis ruzie heb, ga ik toch ook niet weg.”

“Ik heb respect voor de mensen die nu de leiding hebben, maar ik heb de hoop voor hun allang opgegeven. Mijn hoop is op mijn eigen generatie, de jongeren. Mijn acties hebben niks te maken met de verkiezingen van 2020. Het heeft alles te maken met 2025, 2030, de toekomst.” Met acties doelt Lens op zijn voornemen om met bewijzen te komen van corruptie, zowel binnen als buiten zijn partij. Opmerkelijk genoeg krabbelde Lens enkele weken geleden terug, want zijn leven zou in gevaar zijn. Ook wordt zijn naam opnieuw door het slijk gehaald: beschuldigingen van zedendelicten zijn opnieuw in het nieuws gebracht. Lens, die in 2011, 2013 en 2017 werd beschuldigd van verkrachting en poging tot verkrachting, vertelt dat er in alle drie gevallen sprake geweest is van seks. “In alle gevallen is er een onderzoek geweest, waarbij ik naar het politiebureau ging en telkens ben heengezonden. In dit soort gevallen moet je hard bewijs hebben, maar dat was er niet. Ik ben dus niet vrijgesproken, want er was niet eens een zaak.” Ten tijde van het laatste geval was Lens getrouwd met zijn huidige vrouw. “Veel mensen waren echt teleurgesteld in mij. Ik heb mijn excuses aangeboden, aan haar, aan mijn ouders. Maar het was voor ons huwelijk echt zwaar.”

Lees het hele artikel in het oktobernummer van Parbode

0

Gedeeld