Ingas versus Kuldipsingh
Het bedrijf Ingas is gestopt met de levering van zuurstof aan de verschillende ziekenhuizen. De onderneming beweert door de activiteiten van Kuldipsingh, die een betonmortelfabriek naast Ingas aan het opzetten is, geen veilig productieproces en eindproduct meer te kunnen garanderen. Ingas heeft drie jaar lang consequent brieven geschreven aan het ministerie van Handel en Industrie om haar bezwaren voor te leggen en verwijst naar een rapport van het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname (Nimos).
Daarin worden de activiteiten van de twee bedrijven als onverenigbaar verklaard. De minister van Handel en Industrie geeft aan het dispuut niet te snappen, omdat Kuldipsingh nog geen betonmortel produceert en dus ook niet voor stofoverlast kan zorgen. De aankondiging van Ingas zorgde voor paniek bij de verschillende ziekenhuizen. Het Diakonessenhuis sleepte Ingas voor de rechter en verloor, terwijl de regering zegt naar alternatieven uit te kijken. De regering meent dat Ingas-directeur Hogenboom de staat onder druk wil zetten. Hogenboom op zijn beurt daagt de regering uit dat te bewijzen en beschuldigt politici ervan de investeringen van zeventig miljoen srd door Kuldipsingh te stellen boven de waarde van een mensenleven.
Politieke perikelen
De kogel is door de kerk binnen de Vooruitstrevende Hervormingspartij (VHP). De Vernieuwingsbeweging, die reeds enige tijd vecht voor democratisering binnen de partij, heeft zijn zin gehad. Het concept-Huishoudelijk Reglement werd op traditionele wijze goedgekeurd; ieder aanwezig lid moest met opgestoken hand aan publiek tonen wel of geen voorstander te zijn van het reglement. Slechts twee leden stemden tegen, waarvan één volhield dat het reglement nog enkele onvolkomenheden had.
Vooral het feit dat dit partijraadslid, Anand Ramdjielal, voorstander was van een openbaar register voor de registratie van donateurs aan de partij, viel niet in goede aarde. Partijvoorzitter Ram Sardjoe hield de aanwezigen voor dat wijlen Jagernath Lachmon de band tussen leden sterk kon houden zonder enige vorm van reglement. Sardjoe sloot af met de oproep aan de leden om niet in naam van wet en recht de partij in segmenten te verdelen.
Ondertussen dreigt de toch al nietige, maar machtige, Surinaamse Partij van de Arbeid (SPA) ten onder te gaan aan interne strubbelingen.
De kemphanen zijn onderverdeeld in twee kampen, namelijk het kamp-Castelen (huidig ondervoorzitter SPA) en het kamp-Marica (SPA-minister). Het kamp-Castelen mag rekenen op steun van het huidige bestuur, met uitzondering van de onlangs veroordeelde voorzitter Siegfried Gilds, die zeer nadrukkelijk zijn steun uitspreekt vóór Marica. Een poging tot het organiseren van een partijcongres liep bijna uit op een ordinaire vechtpartij. De rechter moest er aan te pas komen om een oplossing te brengen in de partijoorlog. De magistraat dwong partijen te komen tot een commissie van goede diensten, die de goedkeuring van beide kampen heeft en die een partijcongres moet voorbereiden. Bij het verschijnen van deze editie moet de commissie een bindend oordeel hebben geveld.
Bundeling agrariërs
Op 17 juli vond een historische bundeling van de agrarische sector in Suriname plaats. Het Platform Samenwerkende Agrariërs is opgericht om de regering zo ver te krijgen stimulerende maatregelen jegens deze sector uit te voeren. Ook moet samenwerking in de sector ervoor zorgen dat subsectoren elkaar aanvullen, dus de padieboer levert voer voor de kippenkweker, zodat efficiënt geproduceerd kan worden. De belangrijkste prioriteit is echter dat het rapport van de commissie-Mendoca van Financiën wordt uitgevoerd.
Dit rapport moet volgens het platform ertoe leiden dat een hogere importheffing plaatsvindt op agrarische producten uit het buitenland.
Maar het ministerie van Handel en Industrie geeft aan dat Suriname zich tijdens de Doha-ronde in 1995 door de toenmalige minister, Richard Kalloe, heeft gecommitteerd aan een boundrate. Dat houdt in dat Suriname slechts twintig procent mag heffen op agrarische producten uit het buitenland. Het ministerie is bereid deze boundrate verhogen, maar is afhankelijk van de afspraken die tijdens de komende Doha-ronde worden gemaakt.
Toescheidingsovereenkomst
Oud-advocaat-generaal Armand van de San, geeft aan dat bij de Babylonische spraakverwarring rond de Toescheidingsovereenkomst gekeken moet worden naar originele doelstelling van artikel 5, lid 2 van deze overeenkomst. De originele doelstelling was volgens hem zoveel mogelijk Surinamers in de gelegenheid te stellen na 1975 terug te komen naar Suriname.
Het was echter nooit de bedoeling dat deze personen zonder het Surinamerschap officieel te accepteren en het Nederlanderschap gedag te zeggen alle rechten zouden krijgen om in Suriname te wonen, werken en ook actief en passief stemrecht te krijgen. Ofwel, kan het volgens Van der San nooit de bedoeling zijn om twee nationaliteiten te hanteren met alle rechten daaraan verbonden. Piet Haarmans, ex remigratie-attaché van Nederland, en schrijver van het boek ‘De Toescheidingsovereenkomst in de praktijk’ valt echter over de frase in artikel 5, lid 2 die aangeeft dat Nederlanders van Surinaamse origine ‘in alle opzichten’ als Surinamer behandeld mogen worden. Vanwege deze zinsnede zouden deze mensen zich dus ook verkiesbaar mogen stellen en zou men daartoe niet belemmerd moeten worden, vindt Haarmans.
Visumbeleid
Het ministerie van Buitenlandse Zaken heeft een driejarig visum geïntroduceerd voor mensen die een aantoonbare binding hebben of gehad hebben met Suriname. Deze binding bestaat uit het aantoonbaar maken dat iemand een ouder heeft of had van Surinaamse origine of ooit eens Surinamer is geweest. Het visum kost 165 euro en is drie jaar geldig, ongeacht het aantal bezoeken aan Suriname. Voorwaarde is dat men niet langer dan drie maanden aaneengesloten in ons land verblijft. Overigens toont het reisgedrag van oud-Surinamers aan dat het grootste deel slechts eenmaal per jaar naar Suriname komt. Men kiest daarom liever voor een normaal vakantievisum van 35 euro per keer.
A Sa Coke
Jerrel Vierklau, een van de bekendste gezichten van de volkstoneelgroep A Sa Go, is op 25 juli op Schiphol aangehouden wegens cocaïnesmokkel. Opmerkelijk dat hij het heeft aangedurfd om drugs te vervoeren, een jaar geleden werden tal van andere collega’s van A Sa Go, onder wie Jolanda Wassenaar, al opgepakt. Naar achteraf bleek onterecht. Maar Vierklau, die dus wel degelijk drugs bij zich had, kon er van verzekerd zijn dat bij aankomst extra op hem zou worden ‘geloerd’ als lid van A Sa Go. Hij moet 22 september voor de rechter verschijnen.
Transvaal
Eén van de oudste voetbalverenigingen in Suriname kan maar geen nieuw bestuur kiezen. Dit vanwege het feit dat het oud-bestuur onder leiding van Serena Holland geen adequate verantwoording van financiële middelen heeft afgelegd. Het zou hierbij gaan om een bedrag van ruim tienduizend USdollar. Geen zichzelf respecterend bestuur wil met deze vlek komen te zitten, vandaar dat nieuwe bestuurders het laten afweten. Bovendien blijft de ontwikkeling van deze stonfutu in de voetbalsport achter, omdat de club niet in aanmerking kan komen voor gelden die de FIFA ter beschikking stelt aan Surinaamse clubs. De FIFA vraagt namelijk een jaarplan met een duidelijk overzicht van de financiële positie van de clubs. Enkele leden zijn naar de rechter gestapt om een oplossing te vinden.
Nu populair
