Inter Moengotapoe gaat voor meer titels

De succesclub van Brunswijk

Jarenlang werd de Surinaamse voetbalcompetitie gedomineerd door ploegen uit Paramaribo. Tot eind jaren negentig waren het Robinhood en Transvaal die de lakens uitdeelden. Daarna werd het kampioenschap door verschillende ploegen uit Paramaribo opgeëist, totdat het jaar 2006 aanbrak. Dit was het jaar dat een club uit Moengo er met de titel vandoor ging. Was het een toevalstreffer? Nee, zeker niet. Inter Moengotapoe wist in de afgelopen vier jaar maar liefst drie keer kampioen van Suriname te worden.

Doordat Inter Moengotapoe ook het vorige seizoen de beste was, speelt het automatisch de wedstrijd om de Presidents Cup. De traditionele opening van het seizoen is een mooie gelegenheid om te kijken hoe het team ervoor staat. De tegenstander is Excelsior, bekerwinnaar van vorig seizoen. Er staat veel op het spel, aangezien de winnaar ervandoor gaat met een cheque ter waarde van tienduizend USdollar.
Het is ongeveer drie kwartier voor de aftrap van de wedstrijd als een grote, dure witte wagen de parkeerplaats bij het André Kamperveenstadion oprijdt. Al gauw ontstaat enig rumoer onder de grote schare meegereisde supporters uit Moengo, aangezien het niet zomaar een auto is. Het is de wagen van de ‘Koning van Marowijne’, oftewel die van eigenaar, voorzitter, technisch-directeur en soms ook coach en speler van Inter Moengotapoe, Ronnie Brunswijk. In 2002 liet hij een stadion bouwen in Moengo. Hij gaf dit zijn eigen naam, maar dat deerde niemand. Het is door zijn inbreng (en niet te vergeten zijn geld) dat de club zo groot is geworden.
Voorafgaand aan de wedstrijd blikt trainer Eduard Redjosentono vooruit op het aankomend seizoen. “Een goede voorbereiding is een belangrijke voorwaarde om kampioen te worden. Wij hebben ons uitstekend klaargestoomd, maar zijn, om eerlijk te zijn, iets te ver doorgeschoten. Het was bijvoorbeeld absoluut niet verantwoord om de Paramaribo Cup te spelen. De spelers begonnen er vermoeid aan”, aldus een kritische Redjosentono.
Inter Moengotapoe nam in de voorbereiding aan maar liefst drie grote toernooien deel. Begin augustus werd meegedaan aan de Insel Air Cup op Curaçao. De eerste twee wedstrijden werden met 1-0 gewonnen, waarna het toernooi abrupt werd afgebroken. De organisatie van het toernooi bleek geen enkele rekening te hebben betaald en bovendien was niemand van de organisatie aanwezig. Het uitstapje naar Curaçao werd zodoende een drama, al werden op sportief gebied natuurlijk successen geboekt. Eind augustus werd weer een toernooi afgewerkt, dit keer in Guyana. De club uit Moengo nam de Guyana Cup ongeslagen mee naar huis. Uiteindelijk volgde nog de Paramaribo Cup in eigen land. Dit toernooi liep uit op één grote deceptie, omdat met 3-1 werd verloren van Excelsior. Inderdaad, de tegenstander in de Presidents Cup. “Drie toernooien in zo’n korte tijd was gewoon te veel”, benadrukt Redjosentono nogmaals.
Op de vraag of hij het team dit jaar anders heeft klaargestoomd dan voor-gaande jaren, knikt Redjosentono bevestigend. Zo is er tijdens de voorbereiding veel gehamerd op het belang van goed voetbalgedrag. Inter Moengotapoe staat er om bekend dat ze het niet altijd even nauw nam met de sportiviteitsregels. Het was in voorgaande seizoenen vaker regel dan uitzondering dat het team een wedstrijd met minder dan elf man eindigde. De club mocht haar thuiswedstrijden zelfs niet meer in Moengo afwerken. Voor veel tegenstanders en scheidsrechters was het Brunswijkstadion een no-go area. Hier is verandering ingebracht volgens de coach. “Ik blijf benadrukken dat het in het voetbal ook draait om discipline en sportiviteit. Ik vind dat we op dat vlak onszelf positief hebben ontwikkeld.”

Jungelo Brunswijk
Vorig seizoen schortte het nog wel eens aan het benutten van kansen. Weliswaar had het team met Amaktie Maasie de topscorer van de Hoofdklasse in huis en wilde Jungelo Brunswijk (zoon van) er ook nog wel regelmatig een doelpuntje inprikken, maar dat nam niet weg dat nog teveel kansen werden gemist. Daar zal dit seizoen verandering in komen, volgens Redjosentono. “We hebben in de voorbereiding veel getraind op het creëren en afmaken van scoringskansen. Ook de samenwerking tussen de verdediging, het middenveld en de aanval kan beter. Hier hebben we hard op getraind en zodoende progressie geboekt”, zegt de coach tevreden.
Of Redjosentono dit jaar met zijn team niet met twee vingers in de neus kampioen gaat worden? De coach lacht: “De titel prolongeren, is niet zomaar een opgave. Met een goede voorbereiding alleen ben je er niet. Inzet en discipline zijn ook heel erg belangrijk, zo niet het belangrijkste. Dat vergeten mensen wel eens. Als de wil om te winnen ontbreekt, kun je net zo goed niet aan een wedstrijd beginnen. Ik ben er wel van overtuigd dat als de inzet goed is, wij die titel prolongeren.”
Ondervoorzitter Ronald Kwassie ziet het allemaal wat gemakkelijker. “We hadden al de beste spelers en bovendien zijn er nog vier hele goede spelers bijgekomen. Ook zijn we al drie maanden van tevoren begonnen met trainen. Natuurlijk gaan wij kampioen worden. Daar bestaat geen twijfel over. Wij zijn de allerbeste van Suriname”, klinkt het zelfverzekerd uit zijn mond.

De wedstrijd
Als de wedstrijd op het punt staat om te beginnen, gebeurt er iets opmerkelijks. Zien we het nou goed? Het zal toch niet hè? Jawel, het is toch echt zo. De aanvoerder van Inter Moengotapoe is niemand minder dan Mister Brunswijk himself. Met zijn 48 jaar behoort hij tot de basiself. Dat belooft wat voor de wedstrijd.
Over het duel zelf kunnen we het volgende zeggen: het spel golft op en neer, de eerste zeventig minuten zijn voor Excelsior, de laatste twintig minuten voor Inter Moengotapoe. Vrij logisch als je bedenkt dat Brunswijk na ruim een uur het veld moet ruimen voor topscorer Amaktie Maasie. De wissel van Brunswijk lijkt eerder op een show dan dat het iets met voetbal te maken heeft. Onder luid gejuich van de supporters, verlaat Brunswijk al zwaaiend en sprintend het veld. Nadat Jungelo Brunswijk en Maasie in het veld komen, gaat er een stuk meer dreiging uit van de voorhoede. De winnende treffer van Maasie valt twintig minuten voor tijd en valt uit een dood spelmoment. Het zorgt voor grote vreugde op de tribune bij de supporters uit Moengo. Ze rennen massaal de tribune af om te dansen met de spelers. Excelsior, dat over de gehele wedstrijd gezien zeker niet de mindere is, krijgt nog een paar kansen, maar weet deze niet te verzilveren. Hierdoor gaat de club van Brunswijk met de Presidents Cup aan de haal.
Na afloop weet Kwassie het zeker: “Wij gaan kampioen worden. Dat kan niet meer fout gaan. Dat heb je net wel gezien, toch?” Coach Redjosentono reageert wat voorzichtiger. “Er moet vooral op kansen afmaken worden getraind, dan komt het wel goed.” Over het meespelen van Brunswijk geeft hij eerlijk toe dat het team er niet beter op werd. “Het leek wel alsof Excelsior met een man meer speelde.”
Brunswijk ziet het toch echt anders: “Ik was zeer tevreden over mijn inbreng. We hadden het vooraf afgesproken, want ik wilde spelen. Het hoorde juist bij onze tactiek. Ik zou me in de tweede helft laten vervangen door een fitte jongen. Deze moest het karwei dan afmaken.” Deze tactiek pakte uiteindelijk goed uit. Inderdaad is het de vervanger van Brunswijk die de beslissende treffer maakt. Alsof Brunswijk een vooruitziende blik heeft. Op de vraag of hij dit jaar weer kampioen gaat worden met zijn club, reageert de voorzitter vastberaden: “We hebben een strategisch beleid gemaakt en daardoor worden wij weer kampioen.”

Meer dan alleen een club
Na afloop van de wedstrijd neemt Brunswijk trots de beker in ontvangst. De tienduizend USdollar zal volgens hem verdeeld worden onder de spelers. Wat ook opvalt, is de uitzinnige vreugde bij de fans. Het verhaal van Inter Moengotapoe is er een van meer dan alleen voetbal. Vele supporters zien zichzelf vertegenwoordigd worden door de club uit Moengo. Het geeft de Marrongemeenschap een gezicht. Jarenlang werd deze bevolkingsgroep niet voor vol aangezien, maar de voetbalclub zet de hele gemeenschap op de kaart. De mensen winnen vertrouwen door de prestaties van de club. Een uitbundige fan vat het treffend samen: “Moengotapoe is er voor alle binnenlandbewoners. De club is mijn leven. Ik leef naar elke wedstrijd toe.”
Inter Moengotapoe heeft met de Presidents Cup 2010 alweer een beker kunnen toevoegen aan de prijzenkast. Nu is de jacht geopend op de vierde landstitel in de clubhistorie. Zolang Brunswijk zijn ‘kicksen’ aan de wilgen laat hangen, moet dit ook wel goed komen.

0

Gedeeld