Stagiaires komen hier alleen om vakantie te vieren en in dedisco zwarte mannen op te pikken. Tenminste, als we de krantenberichten mogengeloven. Ook het beeld van de blonde stagiair op de fiets, is niet meer weg teslaan uit de denkwereld van menig Surinamer. Maar wat doen ze eigenlijk nogmeer behalve feesten en fietsen? Parbode sprak met zes van hen over hunstageplek, Suriname en natuurlijk het uitgaan.
Als ik vrijgezel was…
Melissa Marijnen (24) geeft maatschappijleer en sociologieaan het De Mirandalyceum. “Stagelopen is hier wel even wat anders dan inNederland. Hier staan studenten van de lerarenopleiding tijdens hun opleidingnauwelijks voor de klas. In Nederland doe je dat juist bijna voortdurend. Zekereen eindstage draai je in Nederland alleen, hier is er constant iemand bij mijnlessen aanwezig. In het begin moest ik daar aan wennen, maar nu vind ik heteigenlijk wel fijn.
“Het lesgeven zelf is hier ook heel anders, sterk klassikaalen autoritair. De leraar vertelt iets en de leerlingen schrijven het op. Erzijn wel veel docenten die willen dat de leerlingen wat assertiever worden,maar dat krijg je niet zomaar voor elkaar.
“En dan het materiaal. De boeken waar ik uit lesgeef komenuit 1979, en zijn voor het laatst herzien in 1991. Voor maatschappijleer kun jedaar niet zoveel mee, je moet het van de actualiteit hebben. En dus gebruikenbijna alle docenten krantenknipsels. Daardoor is er nauwelijks eenheid in destof.
“In de les hebben we veel discussies, we hebben hetbijvoorbeeld gehad over democratie, de multiculturele samenleving englobalisering.
“Ik kende al een aantal mensen in Suriname, daarom wilde ikhier graag heen. En het bevalt me goed. De prachtige natuur en de relaxtelevenswijze, heerlijk, ik ben een beetje lui, dus dat ligt me wel! Ik werk maartien uur per week op school en ik doe nog een afstudeerproject. Voor de rest gaik bij vrienden langs, ga ik vaak zwemmen en maak ik soms een tripje. “Ik hebeen vriend, dus ik ben niet zo geïnteresseerd in de mannen hier. Maar tijdenshet uitgaan zie ik wel veel stagiaires die voor hun charmes vallen. Die jongenspakken het slim aan hoor. Als ik vrijgezel was geweest, was ik vast ook ingepalmd.”
Samen op stage
Mark te Pas (22) en Earl Wijnaldum (23) lopen samen stage inhet kader van een nieuw project: duo-stages. Allebei studeren ze economie,“Maar daar houdt de overeenkomst op”, lacht Earl. “Ik doe bedrijfseconomie enMark internationale economie. Dat ligt echt mijlenver uit elkaar. Toch doen wenu samen een opdracht voor een autoverhuurbedrijf. Maar die is geheim, daarmogen we niks over zeggen…” Initiatiefneemster Lucille Deekman van stagebureauFlexible is erg tevreden over het project: “Ik wil de praktijkgerichtheid vande Nederlanders koppelen aan de kennis van de Surinamers. Op die manier haaltiedereen er het meeste uit, en wordt Suriname een ideaal stageland.”
Ook Mark is blij met het duo-project: “Op deze manier kom ikecht in contact met Surinamers. En het is gewoon heel gezellig met Earl.Suriname was voor mij een logische keuze, want ik ben hier geboren. Mijn vaderwerkte hier. Ik heb hier maar drie weken gewoond hoor, tot de dokters zeidendat ik weg mocht. Maar ik was toch wel benieuwd naar mijn geboorteland.”
Earl vond het belangrijk om praktijkervaring op te doen. “Ikwilde mijn studie een toegevoegde waarde geven, de praktijk zien. Op deuniversiteit kregen we alleen maar theorie, theorie, theorie. Nu ik het in depraktijk zie, snap ik pas wat ze in die collegezaal bedoelden.”
Iemand nog vragen?
Renie van Baaren (24, journalistiek) begon in maart aan haarstage bij Times of Suriname. “Ik kon kiezen tussen een stage in Nederland,België of Suriname, dus ik besloot maar gelijk de oversteek te maken. Ik wasmijn dagelijkse route van huis naar de supermarkt een beetje zat.
“Het is hier wel heel anders dan in Nederland. Ik doe hierbijvoorbeeld veel langer over een artikel. Voordat je het telefoonnummer hebtvan degene die je moet spreken, ben je wel even bezig. En als je dan na twintigkeer doorverbinden het goede toestel te pakken hebt, blijkt die uitlandig tezijn…
Ook journalisten zijn hier anders, vindt Renie. “Op eenpersconferentie van The Back Lot was ik de enige die vragen stelde. Op eengegeven moment stond ik gewoon met Eddy Wijngaarde te kletsen, terwijl deandere journalisten er omheen stonden. Ik was blijkbaar de enige die zichafvroeg of er wel behoefte was aan een filmfestival in Suriname.
“Maar ik heb het wel erg naar mijn zin hoor! Ik zit in eenheel jong team en ik hoor er helemaal bij. De sfeer op de redactie is erg goed,het is veel minder stoffig dan in Nederland. Iedereen gaat veel losser metelkaar om, daar hou ik wel van.
“Toen ik hier kwam had ik meer verschil verwacht tussen dedrie ochtendkranten, maar dat valt erg tegen. Times is een fris krantje, degemiddelde leeftijd op de redactie is vijfentwintig. Over een paar jaar, alsiedereen wat meer ervaring heeft, wordt het denk ik echt een goedekrant.“Eigenlijk kom ik hier alleen maar om zwarte mannen te versieren, haha,lekker stigmatiserend. Nee, ik ga niet zo vaak uit. Ik hou er na een lange dagtussen de mensen van om lekker alleen langs de waterkant te wandelen. En ik gawel eens wat drinken met collega’s.”
Op herhaling
Zijn eerste stage in Suriname, een jaar geleden, bevielhouthandelstudent Jasper van den Hoed (25) blijkbaar zo goed, dat hij voor zijnafstudeerstage terug is gekomen. “Het kriebelde heel erg, ik had het vorig jaarzo naar mijn zin hier. Overdag lekker werken, ’s avonds salsa en in het weekendeen tripje of uitgaan.
“Dus ik ben in Nederland gaan rondvragen hoe het zat metduurzame bosbouw in Suriname, via via heb ik toen de opdracht gekregen om eenstandaard te maken voor duurzame bosbouw in Suriname. Dat is best lastig, wantje moet met zoveel dingen rekening houden. Grondenrechten, de flora en fauna,plaatselijke bewoners. Maar ik vind het leuk om iets voor het land te kunnenbetekenen.
“Ik doe het ook voor mezelf hoor. Suriname is eenschitterend land voor mijn opleiding. Je hebt hier veel hout en er is nog veelte doen op het gebied van duurzaamheid. Bovendien is het supermakkelijk dat ergeen taalbarrière is. Ik kon ook naar Kameroen, maar ja, ik spreek geen Frans…Er is hier ook veel geregeld voor stagiairs. Je hebt zo een kamer gevonden enopleidingen hebben vaak zelf al contacten met Suriname.
“In mijn vrije tijd heb ik mijn salsalessen van vorig jaarweer opgepakt, en ik ga graag wat drinken met vrienden. Lekker dansen in Starzz, wat drinken inde kroeg en bij vrienden langs.
“Ik hoor wel eens van huisgenootjes dat ze een Surinaamsvriendje hebben. Maar je kan je afvragen van wie het initiatief komt. In dedisco zie ik wel dat die mannen daar ook erg handig in zijn. En veel meisjesdie hier komen zijn jong en vaak behoorlijk naïef.”
Een Surinaamse vriend
Eefje Dauwerse (23) studeert Maatschappelijk Werk enDienstverlening en loopt stage bij de Stichting Projecten. En ze is een van deNederlandse stagiaires die een Surinamer aan de haak geslagen heeft: “En ik hadnog zo gezegd dat ik dat nooit wilde! Maar ja, ineens was ik verliefd… Wekennen elkaar net een week. En heel cliché hebben we elkaar ontmoet in Starzz.Maar het is toch anders dan de meeste stagiaires, ik ben al bij zijn familiethuis geweest. We krijgen eigenlijk nauwelijks vervelende blikken op straat,maar dat komt, denk ik, doordat hij een Nederlandse Surinamer is. “Op mijnstage hou ik me bezig met schoolmaatschappelijk werk. We werken vooral opscholen in Flora, daar kom je soms best heftige dingen tegen. Kinderen van zevenjaar die al voor hun kleine broertjes en zusjes moeten zorgen, en veel kinderengaan met vieze of kapotte uniformpjes naar school. “Problemen alsverwaarlozing, misbruik en mishandeling kom ik vaak tegen. We gaan ook ophuisbezoek, want om te zorgen dat het echt beter gaat met de kinderen, moet jeook hun omgeving veranderen. Anders vallen ze binnen de kortste keren terug.Maar ouders nemen niet zomaar iets aan, zeker niet van een blanke stagiaire.“Suriname is absoluut een prachtig land, maar door mijn werk zie ik ook deandere kant. Als je Flora kent, daar zie je toch dan de gemiddelde toerist.“Ikdoe mijn best om me aan te passen, ik ben hier tenslotte te gast. En dus trekik mijn schoenen uit voor ik ergens naar binnen ga en erger ik me niet meer alsiemand te laat komt. En ik heb nette bloesjes gekocht voor mijn werk, wantanders word je echt niet serieus genomen!”
Luieren in een sula
Harmen Mellema (22, International Facility Management) heeft het goed geregeld, hij looptstage bij vakantieoord Bakaaboto. “Ja, dat lijkt heel mooi, maar ik ben er paséén keer geweest. Dat was wel erg leuk, trouwens. Echt een paar dagen vakantie:lekker luieren in sula’s en hangmatten. Toch was ik aan het werk. Ik doenamelijk marktonderzoek, en dan moet ik natuurlijk wel weten wat ons oord tebieden heeft!
“Mijn opdracht is het schrijven van een marketingplan. Watis de beste doelgroep voor het resort? Hoe kunnen ze het beste naar buitentreden? En welke aanpassingen zijn er nog in het oord zelf nodig?
“Ik moet veel zelfstandig onderzoek doen, dat gaat nietaltijd goed. Zeker in het begin voelde ik me nog niet zeker genoeg om er zelfop uit te gaan. Alles was nieuw, ik kende hier nog niemand. Maar nu ik hier eenmaandje zit en ik ben verhuisd van mijn kamer bij een hospita naar eenstudentenhuis, gaat het een stuk soepeler.
“Suriname vind ik een fantastisch land. Voor ik hierheenkwam, vond ik de term ‘ontwikkelingsland’ negatief, nu vind ik het juist heelpositief. Er is nog zoveel mogelijk hier. Er zijn zoveel kansen voorvooruitgang. Echt geweldig. “Uitgaan doe ik niet zo vaak. Ik vind het heerlijkom lekker een djogo te gaan drinken aan de Waterkant, maar echt naar de discohoeft van mij niet. Verder lig ik graag in de hangmat met een boek en op zondagga ik naar de kerk. “Als ik die verhalen hoor over stagiaires, vraag ik me afwaar die mensen die verhalen op baseren. Zijn ze wel eens gaan praten met destagiairs? Hebben ze de moeite genomen om ze te leren kennen? Ik denk hetniet.”
Nu populair
