Jager doodt jager: Geklungel in de jungle – Parbode Sneak Peek

‘Jager zag jongen aan voor wild en schoot hem neer’. Het is een voorbeeld uit de vele dodelijke ongevallen onder de jagersgemeenschap. Het lijkt alsof eenieder zonder enige vorm van training of voorlichting met wapens door de Surinaamse bossen kan zwerven. Dat blijkt levensgevaarlijk.

Tekst Leatitia Burleson en Bengt Dirks

Maart 2014. In het heuvelachtig landschap van het Mapanegebied zetten gebroeders Steve, Ricky en Dirk Tjon-A-San hun kamp op. De volgende dag wordt de jacht ingezet. Dirk en Steve gaan de ene kant op, Ricky en diens makker de andere. Na enkele uren jagen keren Dirk en Steve zonder buit naar het kamp terug. “Plotseling zagen wij in de verte, in het dal van een heuvel, een konijn. Ik dacht bij mezelf: onze inspanning is beloond”, vertelt Dirk lachend, alsof hij de gebeurtenis opnieuw beleeft. Binnen enkele seconden opende Steve, op aandringen van Dirk, het vuur op het konijn dat richting de heuveltop sprong. “Dit terwijl was afgesproken, nooit van grote afstand op wild te schieten, omdat het dan moeilijker in de kop te raken is. Het vlees raakt anders verpest door een geperforeerde milt of galblaas. Maar op die dag liep het anders. Het konijn bevond zich op een afstand”, zegt Dirk. Hij wrijft met zijn hand tegen zijn voorhoofd terwijl hij terugdenkt aan die bewuste dag. Na het schot – een afgevuurd patroon dat uit negen kogels bestond – begaven de broers zich naar de top van de heuvel, waar ze het wild op de grond verwachtten. “Je moet op dat moment gefocust zijn. Je luistert naar de stappen om een indicatie te hebben of het wel of niet geraakt is”, vertelt Dirk. Op de heuvel bleek het beest inderdaad te zijn geraakt, maar tot hun grote schrik zagen ze ook Ricky en zijn vriend op de grond liggen.

Lam geschrokken

Ze kwamen er met de schrik vanaf, want het duo was nét niet geraakt. Voor hun geluk passeerden de kogels met een fluitend geluid hun hoofden. “Het was beangstigend, ik werd er koud en bleek van. Het voelde aan alsof juist ik geraakt was, ik wilde op dat moment dood”, beschrijft Steve het gevoel toen hij de twee op de grond zag liggen. Ricky en zijn makker waren onverrichterzake richting het kamp gegaan. Ze hadden de doordringende geur van een pingo geroken en dat bracht ze in de verleiding om het jachtgebied van de anderen te betreden – tegen de afspraken in. Vanwege het heuvelachtig landschap konden ze niet zien dat ze in de richting van de loop van de oudste broer, Steve, liepen. Toen Steve en Dirk ontdekten dat ze op een haar na op hun broer en diens vriend hadden geschoten, sloeg de schrik hun om het hart. “Wij bleven een tijdje met knikkende knieën en kot’bere in het bos zitten om de zenuwen te kalmeren”, zegt Dirk.

Lees het hele artikel in het maartnummer van Parbode

0

Gedeeld