Jeangu Macrooy: ‘De toekomst is een voorrecht’ – Parbode Sneak Peek

Jeangu Macrooy was acht toen hij voor het eerst optrad. Zijn tante Maggy vierde haar 35ste verjaardag en er was een band. Macrooy raakte betoverd door de muziek. Hij wilde daar zélf staan. Hij vroeg om de microfoon en zong samen met zijn tweelingbroer Hero van Enrique Iglesias, voor zo’n dertig man. Vanaf dat moment wist hij: ik wil artiest worden. Nu, bijna twintig jaar later, vertegenwoordigt hij Nederland op het Eurovisie Songfestival, voor zo’n 180 miljoen man.

Tekst Evy van der Sanden

Deze maand laat Macrooy (27) Birth Of A New Age horen aan een miljoenenpubliek. Er gaat geen dag voorbij dat hij er niet aan denkt, vertelt hij halverwege maart in zijn appartement in Amsterdam. “Dan ben ik gespannen over wat er nog moet gebeuren. We zijn ver met de voorbereidingen, maar het kan altijd beter. Ik denk dat ik pas rustig word na het songfestival.” Soms droomt hij er zelfs over. “Niet dat er iets misgaat, maar een beetje vaag, over repetities en soundchecks.”

Kelly Clarkson

Die dromen waren ooit nog toekomstdromen. Vanaf zijn tiende zong hij elke dag. Eerst muziek die hem door zijn moeder met de paplepel werd ingegoten: Cher, Mariah Carey, Bob Marley. Later muziek die hij zelf ontdekte. “Breakaway van Kelly Clarkson was mijn eerste album. Ik herkende mijn pijn in haar muziek.”

Hij doelt op de pijn die hij had van de scheiding van zijn ouders. “Toen mijn tweelingbroer Xillan en ik zelf liedjes begonnen te schrijven, waren alle nummers break-up-songs, terwijl we geen romantische ervaringen hadden. Ik denk dat dat een manier was om het verdriet te verwerken.”

Zijn droom om muzikant te worden werd niet door iedereen serieus genomen. Toen Macrooy zestien was, moesten leerlingen in de klas vertellen wat ze wilden worden. “Ik zei: ‘Ik wil muziek maken’. De docent antwoordde: ‘oké, maar wat wil je écht worden?’. Alsof kunst maken niet iets échts of waardevols is. Ik ben zo blij dat mijn ouders dat niet zo zagen en mij altijd hebben gesteund.”

De negatieve opmerkingen waren juist benzine voor Macrooys motor. “Ik voelde daardoor een tegenreactie: I’m gonna prove you wrong. Ik kon niet om mijn droom heen en mijn moeder zei nooit dat het niet kon. Dat was een van de grootste motivaties om door te gaan.”

Nederland

En dus ging hij naar het conservatorium in Suriname. Na twee jaar ontdekte hij dat hij daar niet verder kon groeien als popmuzikant – singer-songwriter was geen hoofdvak en “er was weinig aandacht voor popmuziek” – waarop hij vertrok naar het conservatorium in Enschede. Dat voelt nu als hét sleutelmoment in zijn carrière. “Toen is mijn droom echt gaan bloeien.”

Er was wel één probleem om in Nederland te komen: hij had geen geld.

Lees dit artikel verder in de mei-editie van Parbode, ook digitaal verkrijgbaar

0

Gedeeld