Paramaribo – Oegstgeest
14/12/1953 –08/03/2014
Ze droeg een historische achternaam; Ferrier is een bekende familie, zowel in Suriname als in Nederland. De laatste gouverneur en eerste president van Suriname, Johan Ferrier, was haar vader. Ze was de zuster van Kathleen Ferrier, die lid van de Tweede Kamer was, en halfzuster van Cynthia McLeod.
Door haar leven en werken is Joan een inspiratiebron voor velen geworden. Ze studeerde orthopedagogiek aan de Rijksuniversiteit Utrecht, en werkte bij het Sociaal Agogisch Centrum van het Burgerweeshuis. Daar werd ze coördinator van twee opvanghuizen voor Marokkaanse kinderen. Ook werkte ze als docente transculturele pedagogiek aan de Hogeschool van Amsterdam en als wetenschappelijk medewerker aan de Universiteit van Amsterdam.
Marten Groen noemt haar de drijvende kracht achter tal van organisaties. “Joan Ferrier was toegewijd, altijd respectvol en een visionair.” John Leerdam, regisseur en oud-Tweede Kamerlid, typeert haar als iemand die een ongelooflijke drive had om problemen op te lossen. “Ze heeft zich met hart en ziel ingezet voor gelijke rechten voor vrouwen en mannen en voor de herdenking van het slavernijverleden.”
Op 1 januari 1998 werd Joan directeur van het nieuwe Instituut voor Gender en Etniciteit, dat later bekend stond als E-Quality, experts in gender en etniciteit. Tijdens de openingsbijeenkomst gaf zij de bedoeling van dit instituut weer: samenwerken met nationale en internationale overheden, maatschappelijke organisaties, instellingen en bedrijven om beleid te ontwikkelen ten dienste van meer gelijke kansen en mogelijkheden in een multiculturele context.
In 2008 werd zij verkozen tot zwarte vrouwelijke manager van het jaar en vervolgens in 2011 benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau vanwege haar inzet op het terrein van emancipatie, gezin en diversiteit. Elisabeth van der Steenhoven, directeur WO=MEN, benadrukt het bijzondere karakter en inzichten van Joan: “Met haar scherpe analytische
vermogen plaatste ze huidige verhoudingen in een breder kader, waarbij de misdaden van een koloniaal verleden niet werden weggemoffeld. Dat waren (en zijn) geen populaire onderwerpen in Nederland, toch vond ze dat ze niet moest zwijgen.”
In een verslag van Roy Khemradj werd op 3 oktober 2014 melding gemaakt van de instelling van het Joan Ferrier Emancipatie Fonds (300.000 euro) voor projecten op het gebied van emancipatie in de breedste zin van het woord, binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Haar zuster Kathleen Ferrier deed op dezelfde dag de mededeling dat jaarlijks de Joan Ferrier Penning zal worden uitgereikt aan een vrouw die zich verdienstelijk heeft gemaakt voor gelijkwaardigheid op alle niveaus in de Nederlandse samenleving.
Nu populair
