Stelling januari: jongeren en hun toekomst

Vijf maanden lang, tot aan de verkiezingen van mei, besteedt Parbode uitgebreid aandacht aan thema’s die veel kiezers bezighouden en legt de lezers maandelijks een stelling voor. Deze maand staan de jongeren centraal. Wat willen ze, wat verwachten ze, hoe zien ze hun eigen toekomst en wat zou de overheid voor hen kunnen of moeten doen?

De Mega Combinatie (en in het bijzonder de NDP) was bij de verkiezingen van 2010 bij het merendeel van de jongeren favoriet. Decennialang waren ze een door veel partijen nagenoeg genegeerde groep, maar de NDP van Desi Bouterse hamerde er in de campagne op dat zij bij die partij een stem zouden krijgen. Melvin Bouva, oud-voorzitter van het Jeugdparlement, werd op een verkiesbare plaats gezet om dat te onderbouwen. Ook werd beloofd dat er een speciaal ministerie voor Jeugdzaken zou komen.

Die boodschap kwam over bij de jongeren, ook omdat andere partijen zich nauwelijks op hen richtten. Bouva belandde inderdaad in De Nationale Assemblee, het ministerie van Sport en Jeugdzaken kwam er ook. Maar 4,5 jaar later zijn de verwachtingen in de ogen van veel jongeren niet of onvoldoende waargemaakt. Het ministerie van Sport- en Jeugdzaken wordt vanaf dag één geteisterd door interne strubbelingen, ondeskundigheid en partijpolitieke spelletjes en heeft voor jongeren nog niets zichtbaars en concreets kunnen bereiken.

Dat wil niet zeggen dat de regering Bouterse-Ameerali helemaal niets heeft gedaan waar jongeren van (mee)geprofiteerd hebben. Het schoolgeld is afgeschaft, jongeren tot en met zestien jaar en studenten van zeventien tot 25 jaar kunnen gebruik maken van de gratis ziektekostenverzekering en er zijn in hoog tempo (weliswaar hortend en stotend) nieuwe klaslokalen bijgebouwd. Ook de invoering van de naschoolse opvang wordt als positief ervaren, hoewel de problemen daar groot zijn.

Aan de andere kant zijn er nauwelijks plaatsen gecreëerd waar jongeren zich in hun vrije tijd zinvol kunnen vermaken. En voor schoolverlaters en afgestudeerden is het nog altijd moeilijk om een fatsoenlijk betaalde baan te vinden. Maar vooral de grotendeels in het water gevallen grootschalige woningbouw, zien veel oudere jongeren als één van de grootste fiasco’s van deze regering. Nog altijd wonen hele legers twintig- en dertigjarigen bij hun ouders of andere familieleden, omdat er geen betaalbare woonruimte beschikbaar is.

Veel jongeren zijn maar al te graag bereid om de handen uit de mouwen te steken en flink aan te pakken, om iets te bereiken in het leven. Het is echter de taak van de overheid om de randvoorwaarden te scheppen die nodig zijn als basis. Daar is ook deze regering niet in geslaagd.

Het aantal stemgerechtigde jongeren op 25 mei is aanzienlijk en mede bepalend voor de einduitslag. De partijen is er dus alles aan gelegen om deze groep aan zich te binden. Maar dan zullen ze van goeden huize moeten komen, want in mooie beloftes en praatjes alleen geloven jongeren allang niet meer. Zij willen daden zien en garanties voor een goede toekomst.

Lees verder in de Parbode van januari, en reageer hieronder op onze stelling van deze maand:

‘De overheid speelt een belangrijke rol bij het motiveren van jongeren’

Onder de mensen die reageren, wordt iedere maand het boek Saamaka van Menno Marrenga verloot, een bundel boeiende verhalen met prachtige tekeningen over het dagelijks leven aan de Boven-Suriname.

0

Gedeeld