Journalist Marvin Hokstam: ‘Racisme verdient geen platform’ – Parbode Sneak Peek

Marvin Hokstam, opgegroeid “in een klein dorp in Suriname, op de rand van het oerwoud”, zoals hij het zelf lyrisch uitdrukt, is journalist, schrijver, publicist en communicatieconsultant. Hij begon als student journalistiek aan de AHKCO in Suriname, en behaalde in Engeland een postgraduate degree in mediastudies. Tegenwoordig is hij in Nederland actief als schrijver en uitgever van het online platform AFRO Magazine, en als projectleider van het onderwijsondersteuningsproject Weekend College van Amsterdam-Zuidoost.

Tekst Renate Sluisdom

Zijn journalistieke carrière vormde zich in het Caribisch gebied, eerst in Suriname, in het Nederlands, en sinds 1998 in het Engels op voornamelijk Sint-Maarten. Voornamelijk? “Ja, want ik heb nagenoeg elk Caribisch eiland bezocht en er verslag gedaan van de toerisme-industrie.” Zijn Engelstalige Caribische werk werd vier (eigenlijk vijf) keren met regionale journalistieke prijzen bekroond, waarvan drie door de Unicef, de PAHO en de Caribbean Hotel & Tourism Association CHTA. Daarnaast kreeg Hokstam eervolle vermeldingen van de PAHO en van de St. Maarten Hospitality and Trade Association SHTA.

Hij moet lachen om de laatste. “Die heb ik weggegooid. Een journalistieke award moet gaan om journalistieke kwaliteit, niet om populariteit, maar ik had me laten meeslepen om eraan mee te doen.”

Hokstam, die zich al bewezen had als regionale toerismejournalist, plaatste vaak zijn naam niet onder lokale en kleinere artikelen, maar werd op gegeven ogenblik ‘genomineerd’ door de toerismeassociatie van Sint-Maarten. Tijdens hun jaarlijkse gala event werd hij op het podium geroepen, samen met een collega, “en de persoon met het meeste applaus zou winnen. Natuurlijk won zij, want iedereen kende haar naam; zij plaatste haar naam onder ieder artikel! Makkelijk zo. Ik werd kwaad, want ik had nu een populariteitscontest verloren, terwijl ik dacht dat ik aan een journalistiek contest meedeed. En ik wilde er eigenlijk helemaal niet eens in zijn. Ik vond dat certificaat dat ik kreeg zo’n aanfluiting dat ik ergens dronken ben gaan worden. Dat is het verhaal van de award die ik won maar niet heb.”

Zwartepietendebat

Journalistieke kwaliteit, het schijnt de rode draad te zijn in Marvins leven. Dat bleek weer enkele maanden geleden toen hij een hoofdstuk uit het zwartepietendebat op zijn naam schreef. Dat debat begon min of meer in 2012, toen bij de intocht van Sinterklaas Quinsy Gario en Jerry Afriyie ten onrechte werden gearresteerd. Er ontstond een nationaal conflict, dat uitgroeide tot een jaarlijks debat met voor- en tegenstanders uit alle lagen van de Nederlandse bevolking, waar sindsdien veel over geschreven is. Op 8 november 2019 was het echter niet de Nederlandse, maar de Britse Journalisten Unie die Nederlandse journalisten opriep tot objectiviteit in zwartepietverslaggeving. Dat gebeurde via een motie die de Britse journalistenvereniging had laten opstellen door één van haar leden, Marvin Hokstam.

“Ik kwam in 2012 in Nederland aan en nog voordat de kwestie van Quinsy en Jerry besproken werd, stoorde de zwartepietfiguur in het Sinterklaasfeest mij. Ik was zeer verbaasd dat Zwarte Piet hier gewoon nog bestaat. Ik wil wel een scheidslijn trekken tussen wat activisten doen en wat ik doe. Ik zet mijn journalistiek in om hen te ondersteunen, tegen racisme”, zegt Hokstam, die benadrukt dat in de hele kwestie niet eens Zwarte Piet of racisme de kern is, maar journalistiek. “Het gaat erom dat er integere journalistiek moet worden gevoerd. Men zegt dat journalisten altijd objectief moeten zijn. Maar er zijn uitzonderingsgevallen. Racisme en schendingen tegen mensenrechten bijvoorbeeld. In racismegevallen moet je, ook als journalist, een zijde kiezen. Je kan niet ‘niet-tegen racisme’ zijn.”

Hokstam merkt op dat het debat niet in 2012 begon.

Lees het hele artikel in het maartnummer van Parbode

0

Gedeeld