Schrijver en columnist RAPPA legt iedere maand de Surinaamse samenleving op de pijnbank
Een geüniformeerde zei eens over ons op een podium: “Un lob’a djugu-djugu.” Vrij vertaald: “We houden van die opschudding, van dat gehaal en getrek.” Maar naar buiten toe presenteren we ons graag als dat vreedzaam, verdraagzaam volkje, vol lief langs elkaar levende etnische groepen, dat zo gastvrij en vrijgevig voor buitenlanders is. Maar de werkelijkheid is anders.
Zo vinden consumentenorganisaties dat de regering grof geld over de ruggen van het arme volk verdient met de verhoging van de government take op brandstof. “Ik schaf die take af,” zou Basis in een overmoedige verkiezingsbui hebben beloofd. (“Is niet waar, heb’k niet gezegd.” “Waar is dat bandje, p’a loh-loh dè, sh… jongu, waarom moest je daarop z’n Nieuwjaarstoespraak tepen?”)
Maar als die take wordt afgeschaft, waar moet de overheid z’n sjente halen om schulden van het vorige tienschonevingers-beleid af te lossen, om overheidstaken uit te voeren en noodzakelijke niet-commerciële investeringen te plegen? “Ga Holland weer bedelen”, zoals onze overheden sinds de zeventiende eeuw gewend zijn te doen. Maar, wordt het na meer dan 35 jaren onafhankelijkheid niet tijd dat we met z’n allen onze boontjes zelf leren bekostigen? En wij vinden Holland zo mooi en geordend, maar een liter benzine kost daar dankzij de belasting rond de een-tachtig euro, dus zo een acht srd!
Moeten we onze take nog meer verhogen? (Dan wordt de olie van de buren nog meer naar ons toe gesmokkeld, dan heffen we een bek-trek-take). Dan kan uit de opbrengst het lanti-busvervoer van en naar sociaal zwakkere buurten meer gesubsidieerd worden, dan wordt het overmatig autogebruik afgeremd, zoals dat nu in grote Westerse steden gebeurt. De zogenoemde hebride-wagen (die rijdt op benzine en alcohol of zelfs kokosolie) wordt dan rendabeler. Als de overheid dan ook nog de invoerrechten op zulke wagens voorlopig afschaft, kunnen we over vijf jaren, als de benzineprijs zo tegen de tien srd per liter aanligt, aardig wat hebride-wagens op onze wegen hebben. Tegen die tijd zal Staatsolie, vooral als ze er nu meer vaart achter zet, zijn eerste alcohol uit Wageningen (Nickerie) hebben geproduceerd. Probleem daarbij, maar ook aardig voor deze kant: je stapt in je alcoholwagen, je start: neks nè happen. Tank leeg, terwijl je pas getankt had. Je kijkt en onder je wagen liggen drie zuiplappen te snurken, eentje nog met een slangetje in z’n sm..ond.
En voor de tussentijd moeten wat aanpassingen bij het openbaar vervoer komen om onze overvolle, vuile binnenstad te ontlasten, zoals een gratis Staatsbuslijn vanaf het Academisch Ziekenhuis dwars psa ala ding skoro go mit a brug aan de Coesewijnestraat en terug en dat tijdens de ochtend- en middagspits. Weet je hoe weinig dit zal kosten en hoeveel het zal besparen? En alsjeblieft, het verhuizen van die twee markten aan de Waterkant naar het (hopelijk nog) vrij domeinland achter Beekhuizen. Drie grote, luchtige, moderne en rattenvrije verdiepingshallen, met genoeg ruimte voor de huidige handelszaken rond de centrale markt. Alle buslijnen uit Zuid en Dorp stoppen daar en wie toch door wil naar de binnenstad, neemt vandaaruit een stadsshuttel. West gaat naar de Kwatta(zondag)markt en Noord naar de Javaanse markt (beide net zo uitbreiden). Die vieze, oude centrale markt kan dan versneld een toeristische pier worden met aanmeer voor cruiseschepen.
En gratis tweedehandse fietsen. Wat zullen de Hollanders blij zijn als ze al die achtergelaten hele en halve fietsen bij hun treinstations naar hier kunnen posten in plaats van allerlei vermeende pedofielen, drugverslaafden en mepgrage kinderhuisechtparen.
En de eigenaren van de onverzorgde bouwkavels oproepen om hun terreinen te maaien, op te hogen en te omrasteren (deze wettelijke verplichting geldt zeker ook voor de zogenoemde eigendomspercelen), anders doet de staat dat tegen tienduizend srd per jaar en bij niet betaling van deze schuld wordt het perceel openbaar geveild. Of blijven wij de belangen van grondspeculanten en buitenlands vertoefenden boven tienduizenden woningzoekende landgenoten stellen?
Plannen maken? Tien punt (zie hierboven). Maar plannen uitvoeren? Weinig punt. En maar klagen! Daarvoor: honderd punt met griffel.
Nu populair
