Lieve mensen, ik ben trots op u! Ontzettend trots! In december van het vorig jaar schreef ik met vooruitziende blik het volgende: ‘Er zit niets anders op. Het worden vijf lange en vijf broodmagere jaren. En als ik u was, zou ik die vijf jaren heel rustig uitzitten, blijf zitten waar je zit en verroer je niet, hou je adem in en stik niet.’ Die broodmagere jaren zijn ontegenzeggelijk gekomen en naar het zich laat aanzien volgen er nog ten minste vier.
Maar waarom ben ik zo trots? Dat zal ik u zeggen. Ik ben trots, omdat u zich het afgelopen jaar van uw beste zijde hebt laten zien. U bent inderdaad al die maanden heel rustig blijven zitten, precies zoals ik u geadviseerd had. U bent niet gaan protesteren toen de ziekenhuizen u geen goede zorg meer konden garanderen. U bent bijna gestikt onder de verhoogde tarieven voor elektriciteit en voor water. Toch verroerde u zich niet. Zelfs toen de prijs van benzine omhoog ging en het te kostbaar werd om elke dag met uw eigen vervoer naar uw werkplek te rijden, hoorde ik u niet. U hebt trouw uw plicht gedaan, ondanks het feit dat uw salaris ruim de helft minder waard werd. Nogmaals mensen, ik ben trots op u.
U bent niet gezwicht voor de verlokkingen van ‘Wij zijn moe’, laat staan voor de verleidingen van ‘Alles plat’. Op een enkeling na dan, maar uitzonderingen op de regel zijn er altijd. Ik neem u op dat punt helemaal niets kwalijk. Heus niet. Zand erover. En, tussen u en mij gezegd en gezwegen, wie noemt een actiegroep nou ‘Wij zijn moe’, of ‘Alles plat’? Laten we wel wezen, daar krijg je toch geen mensen mee op de been. Integendeel, als die mensen moe zijn, wat moeten ze dan gaan doen? Lekker uitrusten toch, heerlijk achterover op de bank gaan liggen, of in de hangmat. Ook bijna plat én lekker uitrusten. Gelijk hebben ze, gelijk heeft u.
Lieve mensen, ik kan het niet vaak genoeg zeggen, ik gloei van trots! Toen er voor de medische zorg in het binnenland moest worden betaald, toen er vervolgens ook nog twee zwangere vrouwen in datzelfde binnenland zijn overleden dacht ik, nou zul je het hebben, nu gaan ze de straat op, maar niets daarvan. U beheerste zich. Mijn complimenten!. Ook toen er sprake was van kinderen die zouden worden geprostitueerd in Latour of in andere wijken, bleef u stil. Slechte onderwijsresultaten, slechte wegen, criminelen die u op klaarlichte dag beroven, u worstelde, maar kwam boven. Eerst wel water uit de kraan en een paar maanden na de verkiezingen weer geen water uit de kraan, u hield zich kranig. Leuke woordspeling trouwens, al zeg ik het zelf.
Eerlijk waar, ik ben ontzettend trots op u allemaal. Ik zou zelfs van u kunnen houden, maar dat hoeft niet meer. Er is al iemand die van u houdt. Met de standvastige houding die u het afgelopen jaar heeft getoond, met de krachtige motivatie die u hebt laten zien, kunt u gewoon nog vier jaartjes doorzetten. Daar ben ik van overtuigd! Kijk nou eens hoe snel dit ene jaartje voorbij is gegaan. Dan houden we die vier jaartjes ook heus wel vol. Als u mij nou belooft, dat u zich de komende vier jaar rustig gedraagt, dan beloof ik deze Kerst aan alle oudjes een toegift van SRD 100 en vooruit, aan alle ambtenaren een overeenkomstig bedrag. En misschien met Pasen ook een ‘lekkers’. Maar dan wil ik ook niets meer horen over ministers ‘U kunt gewoon nog vier jaartjes doorzetten’ die ondanks de crisis naar het buitenland gaan, over hoogwaardigheidsbekleders die vanwege hun functie in een mooie auto rijden, of een kapitale villa aankopen.
Op dat punt wil ik heel duidelijk zijn: Wat Jupiter past, past den os niet. Anders gezegd, een dergelijke lange reis, zo’n grote auto, een vergelijkbaar huis zou toch veel te veel voor u zijn. U hebt het niet nodig, en u zou zich geen raad weten. Trouwens, wanneer krijgt u nou gasten uit het buitenland op bezoek? Ja, uw tante komt misschien, of uw broer. Maar die kunnen echt wel voor die paar weekjes op een matras in de voorzaal slapen.
En vergeet niet, we hebben Staatsolie, we hebben Newmont, we hebben de Rosebel Gold Mine. Nou ja, hebben, hebben, we krijgen ons deel. Dat zijn belangrijke inkomsten. Vervolgens lenen we wat hier, we lenen wat daar, omdat we ook onze uitgaven hebben en die zijn voorlopig nog wat hoger dan onze inkomsten. Maar heus waar, we komen die vier jaartjes wel door. U hoeft echt geen slapeloze nachten te hebben. Vertrouwt u daar nou maar op. En weet u wat we ook gaan doen? We organiseren elke maand een nationale bidweek. Zorgen we dat God zowel achter ons staat en ons voor gaat. Gado de wi fesiman, bij wijze van spreken. Dan moet het toch lukken!
Ik heb een voorstel: laten we niet meer achteruit kijken, Wat geweest is, is geweest. Laten we vooruit kijken, naar de toekomst! We zijn nog geen Dubai, maar zegt u eens eerlijk, qua temperatuur begon het er toch aardig op te lijken in de afgelopen maanden. Nou dan! Ik wens u gezegende kerstdagen en bij deze ook alvast een heel voorspoedig Nieuwjaar.
Nu populair
