Het ene na het andere schandaal rond de situatie in kindertehuizen komt naar buiten, maar toch gebeurt er nauwelijks iets om de wantoestanden een halt toe te roepen. Beleidsmakers en politie lijken vanaf de zijlijn toe te kijken, terwijl de kinderen de dupe worden. En aanranders, verkrachters en andere kwelgeesten door kunnen gaan met hun verschrikkelijke praktijken.
Een schrijnend geval is dat van Kinderhuis Morgenstond Totdat Jezus Komt. De daar wonende Marronmeisjes in de leeftijd tussen dertien en vijftien jaar blijken zonder uitzondering al seksuele omgang te hebben gehad. In dit inmiddels opgeheven internaat was het gebruikelijk de kinderen seksueel getinte straffen te geven. Een meisje van net dertien moest het vooral ontgelden. Ze was het enige kind dat ’s avonds in bed plaste, iets waarvoor ze werd vernederd door de internaatsleiding. Om vier uur in de ochtend werd de klein gebouwde tiener uit bed gehaald door de internaatsmoeder en drie kwartier in de echtelijke slaapkamer gehouden. De volgende ochtend liep ze moeilijk, overduidelijk door pijn tussen haar dijen.
Ondanks een anonieme aangifte werd de dader niet door de politie ondervraagd. Maar toen uiteindelijk de 78-jarige oprichtster naar Suriname kwam om het kinderhuis te sluiten en de ouders opriep een medisch onderzoek te laten doen, bleek de vagina van dit jongste tienermeisje ‘vol scheuren, een franje van vlees’. Volgens de arts was zij duidelijk slachtoffer van veelvuldige wrede verkrachting.
Hondjes
Het kind zelf legde later slechts een vage verklaring af over een onbekende man. Het ligt voor de hand te veronderstellen dat de gewezen internaatsvader haar ernstig heeft bedreigd. Misschien dat het laten huilen en doodhongeren van jonge hondjes in een hok op het internaatserf de slachtoffers als voorbeeld werd gesteld. Zijn echtgenote zou volgens ooggetuigen de euvele moed hebben gehad om naar het huis van het dertienjarig slachtoffertje te gaan, om te vragen of het meisje ‘geen gekke dingen had gezegd, want niemand moet proberen de vader van mijn kinderen op te sluiten’.
Het was steevast de gewoonte van de internaatsmoeder ieder kind binnen een week na aankomst een vernederende en belachelijke bijnaam te geven. Dat duidt al op geestelijke wreedheid. Volgens verklaringen van buren mishandelde de man kinderen met een stok of een riem. Daarover getuigden buren anoniem op Sky Radio en bij de politie. Hij sleurde de meisjes onder zijn oksel naar een kamer en was handtastelijk. En dit gebeurde dagelijks waar zijn vrouw en kinderen en anderen van het internaat bijstonden. De meeste kinderen kregen bovendien onvoldoende te eten.
De kinderhel Morgenstond werd uiteindelijk onlangs gesloten, op last van het Bureau Openbare Gezondheidszorg. Rondslingerend vuil, ratten die door het in het huis lekkende water renden en het van hondendrollen vergeven erf maakten het onverantwoord het huis langer open te houden. De hoofdverdachte man en zijn vrouw, die eigenlijk medeverdachte is, kwamen er met een door de deurwaarder gedwongen verhuizing vanaf. Documenten die zouden kunnen wijzen op fraude en verduistering, namen ze mee. Bizar genoeg hebben ze een meisje van zeven en een jongen van tien bij zich kunnen houden, omdat hun ouders ze niet hebben opgehaald. Geen haan die ernaar kraait.
Signalen
Over de als jongensverkrachter gearresteerde Luytjens van kindertehuis Bron der Liefde, vertellen kennissen dat hij zo beschaafd en zo lief overkwam. “Maar ook zijig”, vertelt een kennis. “Wat me verbaasde is dat hij in een modewinkel van een buurvrouw steeds met een nieuwe jongen dezelfde korte broek voor hem en de jongen kocht. Waarom zou je met elke nieuwe jongen van het internaat paweri (zelfde dracht) willen dragen, dat is toch meer iets van vriendinnen of zusjes?” Toch draait de echtgenote van Luytjens, die de verkrachtingen niet opmerkte, het internaat nog steeds.
Ook de familie van ex-internaatsvader Owen heeft genoeg anekdotes waaruit duidelijk wordt dat hij op heel jonge meisjes valt. Hij werd door zijn vrouw achtervolgd tijdens de Avondvierdaagse, waar schaars gekleed en vaak uitdagend wordt gedanst, omdat hij probeerde steeds contacten met jonge meisjes te leggen. Door zijn dochter van twaalf werd hij ontmaskerd toen zij van een even oud klasgenootje verontwaardigd te horen had gekregen: ‘Zeg je vader dat ik geen bakru (obsessie) heb om in auto’s te rijden, ik ga niet met een man mee, ook al heeft hij een auto, dus laat hem ophouden mij te chanten’. En door een kennis werd hij betrapt, terwijl hij stevig omhelzend flaneerde met een jong tienermeisje tijdens een busuitstapje naar Para, uiteraard zonder zijn gezin.
Pedofielen
Als er een inspectieorgaan was, of politieagenten gespecialiseerd in het verhoren van eventuele slachtoffers en pedofielen, zouden verdachten sneller van de maatschappij afgezonderd kunnen worden. Zelfs opa’s kunnen kleinkinderen verkrachten. De druk die wordt uitgeoefend op een slachtoffer is groot en helaas zijn er al te veel moeders die de zwakke en egoïstische redenering hebben dat ze niet zonder het inkomen kunnen van hun verkrachtende partner. Soms zijn moeders niet op de hoogte van incest of seksueel misbruik van hun kinderen. Maar vaak genoeg ontvangen ze wel de signalen.
Dat vrouwen seksuele mishandeling van kinderen toestaan, is net zo vreemd als wanneer ze zelf jarenlang mishandeling verdragen. Wat hen tegenhoudt te praten of te vluchten, is volgens Amerikaanse onderzoeken: angst (om vermoord te worden of voor armoede), schaamte over de mislukte relatie en hoop op verbetering van de verkrachter. Uit Europese onderzoeken blijkt dat een prikkel van buitenaf nodig is om de moeder te brengen tot het afleggen van een verklaring bij de politie.
De vraag is waarom de politie nauwelijks ingrijpt als er weer een schandaal in een kindertehuis naar buiten komt. Waarom worden de wetsvoorstellen, waarmee de ongeveer elfhonderd internaatskinderen beschermd moeten worden, na acht jaar nog steeds niet behandeld in de assemblee? Wanneer komen de beleidsmakers van Sociale Zaken, Jeugdzaken en de Assembleeleden in actie? Zolang niets verandert, zijn politie en beleidsmakers er medeschuldig aan dat kinderen worden verkracht door internaatsvaders. En leven teveel Surinaamse kinderen in een hel in plaats van een (te)huis. J
ELVIRA RIJSDIJK
Nu populair
