Het is alweer een aantal maanden geleden. Ik sprak met een nicht woonachtig in het hoge noorden over het vervloekte virus en ons angstige wachten op het verlossende vaccin. Het familielid in kwestie verklaarde ongevraagd, dat zij zich in ieder geval onder geen enkele omstandigheid zou laten vaccineren. Dat klonk nogal stellig.
Tekst Anne Huits
Vanwaar dat absolute standpunt, vroeg ik. Daar had mijn gesprekspartner een heldere verklaring voor. In het vaccin, zo sprak ze bijna fluisterend, zou ook een chipje verborgen zitten. Een heel klein chipje natuurlijk, niet te zien met het blote oog, maar desalniettemin zeer verraderlijk. En eenieder die zich liet vaccineren zou vanaf dat moment overal gezien en gevolgd kunnen worden. Vanaf dat moment zou men alles van ons te weten komen.
Ze kunnen ons toch allang overal volgen, reageerde ik. Als je dat niet wilt, adviseer ik je om nu onmiddellijk je mobiele telefoon te verdrinken, je computer met een hamer te bewerken en je bankpasje in stukken te knippen en vijf voet diep in de grond te begraven.
Immers, bij een vermoedelijke overtreding van de wet, kan de politie nu al precies nagaan van welke locatie je hebt gebeld, met wie je hebt gebeld, op welk tijdstip en hoelang. Wanneer het nodig is, kan de politie nu al nauwkeurig vaststellen hoeveel geld je hebt opgenomen, bij welke ATM je bent geweest en hoe laat het was. Iedere stad, ieder dorp hangt vol camera’s, zeker daar bij jullie in het hoge noorden. Ze hebben echt geen chip meer nodig.
Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn.
Wie zijn trouwens die ‘men’, die zo geïnteresseerd zouden zijn in al ons doen en laten, vroeg ik. Die vraag kon mijn nicht niet direct beantwoorden. Nog minder wist ze, wie belast zouden worden met het toevoegen van die miljoenen chipjes aan de verschillende vaccins afkomstig van diverse instituten en wie belast zouden worden met het selecteren van al die miljoenen gegevens.
Lees het hele artikel in het maartnummer van de Parbode, ook digitaal verkrijgbaar
Nu populair
