Naar de bank ga je om een of meerdere rekeningen te openen. Er bestaan bij de meeste banken verschillende soorten rekeningen. De klant kan naar believen een spaarrekening openen, een girorekening, of beiden. De beter gesitueerden onder ons hebben daarnaast nog een dollarrekening en/of een eurorekening. Iedere klant doet er verstandig aan, bij het aangaan van een relatie met de bank alle voorgeschreven regels uit het hoofd te leren en regelmatig te herhalen. Doet hij dat niet, dan komt hem dat duur te staan.
Tekst Anne Huits
In dit verhaal beperken we ons tot de girorekening van een niet nader te noemen klant bij een niet nader te noemen bank. De girorekening is de rekening waarop over het algemeen de meeste geldtransacties plaatsvinden. De bank in kwestie is, net als veel banken in de grote wereld, enorm alert op witwassers. En terecht.
De grote vraag is, hoe ontdek je nu een witwasser? Daar heeft de bank in kwestie een adequaat antwoord op, namelijk een computerprogramma. Dat programma registreert van alle rekeningen alle bewegingen. En dan begrijpt u dat het programma ook registreert wanneer er geen bewegingen zijn op een bepaalde rekening. Geen bewegingen, aha, dat is uitermate verdacht!
En wat doet de computer vervolgens aan het einde van een nader omschreven termijn, in dit geval zes maanden? Dan reproduceert het computerprogramma een uitdraai met alle ‘verdachte’ rekeningen. Goed zo. Maar het computerprogramma gaat verder. Dat merkt de betreffende klant, wanneer hij na zes maanden in alle onschuld een opname van SRD 300 wil doen.
Het hele artikel is te lezen in het decembernummer van Parbode
Nu populair
