Parbode Xtra: Le Monde: Cokemaffia zwaar geïnfiltreerd in Suriname

Het gerenommeerde Franse dagblad Le Monde is medio april uitgekomen met de video: Trafic de cocaïne: enquête sur la nouvelle filière française en Guyane waarin de drugsroute Colombia- Suriname-Frans-Guyana-Frankrijk wordt uitgerafeld. Le Monde komt daarbij onomwonden tot de conclusie dat Suriname een narcostaat is. Volgens de onderzoeksjournalisten van het medium is er een heel crimineel netwerk gecentreerd rond de politieke toppers Bouterse en Brunswijk. Voorts zijn er in ons land talloze illegale vliegveldjes waar drugsdroppingen plaatsvinden. De cokemaffia is zwaar geïnfiltreerd en heeft vrij spel in Suriname.

De video van Le Monde begint met de introductie van grensplaats Saint-Laurent-du-Maroni in Frans- Guyana, het overzeese departement van Frankrijk dat goed is voor 20 procent van het totale cocaïne-aanbod in Frankrijk. Er zijn ongeveer vijftig drugssmokkelaars per vlucht, waardoor er elke dag vanaf de Félix-Éboué luchthaven in Cayenne zo’n honderd kilo aankomt in Frankrijk.
Le Monde analyseerde satellietbeelden uit de regio en kon daardoor een reconstructie maken van de drugsroute van Colombia naar uiteindelijk het vasteland van Frankrijk. De meeste cocaïne komt uit Colombia, dit land is volgens de Verenigde Naties de bron van meer dan 60 procent van de wereldproductie. De contrabande wordt vervoerd naar de grens met Venezuela, een belangrijk tussenstation/opslagplaats voor het verdere drugstransport.

Een Braziliaanse criminele bende, die beschikte over minstens 51 vliegtuigen, heeft dit deel van het transport lang gecoördineerd. Via papiertjes met GPS-coördinaten, komen de smokkelaars achter het ophaal- en afleveradres. Een zo’n papiertje toont de locatie van een landingsbaan dicht bij Paramaribo. De kosten van de bezorgservice voor 400 kilo cocaïne naar Suriname bedroeg 136.000 euro. Suriname is immers een belangrijk doorvoerland voor cocaïne naar Frans-Guyana.

De smokkelvliegtuigen hebben een gemiddelde actieradius van 1200 kilometer, waardoor het noodzakelijk is om regelmatig te kunnen bijtanken. In ons land zijn er 43 legale landingsbanen, echter zijn er vele illegale airstripjes. De onderzoekjournalisten konden met behulp van satellietbeelden acht nieuwe landingsbanen identificeren. Er werd zelfs een vliegtuig waargenomen. Vanaf januari 2020 werden ruim duizend satellietbeelden geanalyseerd, waaruit bleek dat van de 64 geïdentificeerde vluchten, bij een kwart tijdens de vlucht boven Suriname het vliegtuigsignaal werd uitgeschakeld.

Narcostaat
Le Monde stelt onomwonden vast dat Suriname een narcostaat is. ‘Het is een land waar de macht en rijkdom van illegale drugshandel, legitiem in alle instellingen zijn binnengedrongen. Twee mannen belichamen dit systeem. Eerst Desi Bouterse, president van het land van 2010 tot 2020, die eerder werd veroordeeld tot elf jaar gevangenisstraf voor cocaïnehandel in Nederland. En dan Ronnie Brunswijk, huidige vicepresident en voormalig rivaal van Bouterse. Hij werd ook door Nederlandse en Franse rechtbanken veroordeeld voor drugshandel. Rond deze twee mannen is een heel crimineel netwerk gecentreerd’. Le Monde stelt dat al deze elementen Suriname maken tot een ideale doorvoernatie voor grote drugshandelaars.

Voor een lange tijd werd vanuit Suriname cocaïne rechtstreeks naar voormalig moederland Nederland gestuurd, maar vanaf de beginjaren 2000 werd vanwege de verscherpte controles op de vluchten naar Amsterdam naar een alternatief voor de luchtroute gezocht en gevonden in het Franse overzeese departement. Frans-Guyana is erg interessant vanwege de poreuze 520 kilometer lange grens met Suriname en de dagelijkse vluchten naar Parijs. Er is ook een sociologische reden: 53 procent van de Frans-Guyanese bevolking leeft onder de armoedegrens, hetgeen een groot verschil is met de 14 procent op het vasteland van Frankrijk.

De modus operandi is als volgt: in Suriname wordt de cocaïne gekocht en daar soms ingenomen door bolletjesslikkers. Die steken de Marowijnerivier over, nemen dan een taxi van Saint-Laurent-du-Maroni naar de luchthaven Félix-Éboué in Cayenne. Sommigen van hen worden opgeofferd en krijgen gevangenisstraffen, maar een ander deel bereikt ongehinderd de eindbestemming. Ondanks de gevaren hebben de drugscriminelen geen moeite met het rekruteren van bolletjesslikkers. Het grootste risico is het barsten van de bolletjes in de maag, waarna een plotselinge dood kan volgen. Dit risico is inmiddels sterk verminderd door verbeterde cokebolletjesverpakkingen.

Voor 1 kilo vervoerde contrabande wordt de ‘muilezels’, zoals de Fransen ze noemen, een paar honderd tot 1500 euro betaald. In rapvideo’s wordt de levensstijl van muilezels opgehemeld, echter worden in de praktijk ook veel bolletjesslikkers gepakt. Niet alleen jongeren en achtergestelde sociale klassen worden verleid; tussen 2020 en 2022 werden de burgemeester van een stad, een politieagent en een bekende vakbondsman gearresteerd vanwege hun aandeel in cocaïnehandel. Sinds 2014 nam de hoeveelheid in beslag genomen cocaïne in Frans-Guyana toe van 100 kilo tot 1,6 ton, dus zestien maal zoveel.

0

Gedeeld