Lezerspen, september 2010
President Bouterse
De Surinaamse justitiële molen maalt langzaam of eigenlijk helemaal niet. Toen Ronald Venetiaan als president de politieke macht had Desi Bouterse op te laten pakken, deed hij niets. Nu hij geen president meer is, hoeft hij niets meer te doen. De wind aan de wieken van de Surinaamse justitiële molen is definitief gaan liggen. Bouterse is op geen enkele van de vele dagvaardingen die hij in de loop der jaren heeft ontvangen, in de rechtbank verschenen. Puur omdat hij zich als sociopaat zijnde ver boven de Surinaamse wet heeft verheven: ‘Als men wil dat ik moet verschijnen, dan moet men mij maar komen halen’ waren met regelmaat Desi’s woorden in de media.
Een telefoontje van Venetiaan naar Nederland voor rechterlijke ondersteuning of bijstand voor op handen zijnde arrestatie van Desi had voldoende kunnen zijn. Maar, hoe krijg je iemand achter de tralies die al meer dan drie decennia lang de feitelijke macht in Suriname in handen heeft? Het is een hard gelag voor de nabestaanden van de decembermoorden dat de Surinaamse justitie meer dan twintig jaar nodig heeft om de overbekende feiten aanzienlijk te formuleren tot een ordentelijke rechtszaak. Of hoopten ze misschien dat Bouterse zichzelf zou komen aangeven uit gewetensnood?
De nieuwe generatie Surinamers die de verkiezingswinst voor de Mega Combinatie mogelijk heeft gemaakt, spreekt van een voltooid verleden tijd. En richt zich nu op de toekomst van Suriname. Venetiaan heeft lang genoeg voor president kunnen spelen. Bouterse als president kan geen strobreed in de weg worden gelegd, wanneer hij zich buiten de landsgrenzen begeeft.
Presidenten, regeringsleiders en ministers genieten in het buitenland immuniteit voor de tijd dat zij hun functie uitoefenen. Ook als zij een veroordeling bij verstek, voor wat voor zaak dan ook, aan de broek hebben hangen. Bepaling Wetboek van het Volkenrecht: artikel 8. De kans dat het eens gaat sneeuwen in Suriname is groter dan de mogelijkheid om Bouterse ooit nog in de gevangenis te krijgen.
Paradoxaal: een volk dat kiest, krijgt de leider die het verdient. Met zijn nieuw verworven vrienden in de regering, heeft Bouterse geen vijanden meer nodig.
Robert Boerleider
Amsterdam
Colombia
In het juli-nummer (jaargang 5, nr. 51) schrijft u in de rubriek ‘In het nieuws’ onder de kop Bestralingscentrum: ‘Surinaamse kankerpatiënten moeten tot de ingebruikname naar Colombia. De hoge kosten kunnen slechts door enkelen worden opgehoest’.
Uit de formulering maak ik op dat ‘de hoge kosten’ slaan op de medische behandeling in Colombia. Het is absoluut niet waar dat er voor patiënten die uitgezonden worden hoge kosten verbonden zijn aan medische behandeling in Colombia. Zij betalen alleen hun retourticket (en een overnachting op Curaçao) en als ze dat niet kunnen betalen, kunnen ze een beroep doen op het ministerie van Sociale Zaken.
De overige kosten worden betaald door het SZF. Alle ingezetenen van Suriname komen in aanmerking voor uitzending, ook als ze niet verzekerd zijn bij het SZF of helemaal niet verzekerd zijn. Hoge kosten vormen geen enkele belemmering.
Nel Bakker
Paramaribo
Correcties
In het artikel ‘Eeuwenoude aquarellen van Louise van Panhuys’ in de juli-editie van Parbode (nr. 51), is tijdens de eindredactie een storende fout geslopen. Gesteld wordt dat de Engelsen in 1816 in ruil voor het overdragen van het bewind van de kolonie Suriname aan de Hollanders, Nieuw-Amsterdam (het huidige New York) kregen. Dit is onjuist. Nieuw-Amsterdam werd reeds in 1667 aan de Engelsen overgedragen. Verder is de naam van de auteur Bernd Katt, niet Bernd Katz.
Parbode verwelkomt brieven van lezers. Deze kunnen worden gemaild naar redactie@parbode.com
De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden stukken te weigeren of in te korten