Tante Esselien van Doornegat is een bekende verschijning in Suriname en Nederland. Wekelijks ontvangt ze bij ‘Raymann is Laat’ beroemdheden, die ze liefdevol over de knie legt. Regelmatig vertelt ze over haar man Rudie en haar zeven kinderen van acht verschillende vaders. Parbode wist één van deze kinderen in Suriname te traceren. Hij is bereid om zijn gedachten, opgetekend in brieven aan zijn moeder, met onze lezers te delen.
Lieve Ma,
Normaal gesproken begin ik elke brief met het bewieroken van uw naam en het prijzen van de geweldige dingen die u recent dan wel in het verleden hebt gedaan. Of met het uitspreken van de grote dankbaarheid die uw aanstaande onderdanen hebben voor het feit dat we allemaal, met uitzondering van het de huidige politieke elite, zeker weten dat u met ingang van 25 mei 2010 de functie zult accepteren die de stilzwijgende meerderheid van het Surinaamse volk u zo graag ziet vervullen: President van de Republiek.
Helaas moet ik in deze brief iets anders onder uw aandacht brengen. En ik kan niet anders dan constateren dat u mij als moeder en als aanstaand staatshoofd toch een beetje teleurgesteld heeft. Natuurlijk weet ik wel dat u officieel nog geen enkel teken hebt gegeven dat u de aanstaande President van Suriname wilt zijn, maar we zijn het er ook over eens dat u de laatste tijd een overvloed aan subtiele vingerwijzingen en tactische indicaties hebt gegeven. Zaken die ik uitgebreid in mijn brieven aan u heb beschreven en die uw aanstaande volk ook zeker niet zijn ontgaan.
Uw beïnvloeding van het huidige politieke beleid is weliswaar subtiel en van een ongekende tact, maar in diezelfde mate ook van een formaat dat het onmogelijk iemand zou kunnen ontgaan. Het kan zijn dat u in al uw wijsheid een andere beslissing hebt genomen die wij als gewone stervelingen niet zo snel kunnen doorgronden, of misschien zijn onze verwachtingen over uw discrete bemoeienis met gaande zaken eenvoudigweg te groot.
Maar lieve moeder, wat is er mis gegaan bij de Klimaatontmoeting eind vorig jaar in Kopenhagen? Eerst laat u Venetiaan bij zijn vertrek naar Denemarken zeggen dat we niet meteen een zak geld moeten verwachten maar dat we toch wel kunnen rekenen op een behoorlijke compensatie voor het behouden van ons bos. Daarmee ontegenzeggelijk de suggestie wekkend dat u wel degelijk uw onzichtbare invloed hebt laten gelden. Venetiaan heeft nog nooit gezegd dat we ergens op konden rekenen en nu heet het ineens niet alleen ‘compensatie’ maar zelfs ‘behoorlijke compensatie’.
Hij zei het ook met een bijna mystieke glimlach; de glimlach van iemand die weet dat het al geregeld is door hogere machten dan hij zelf. En de glimlach van iemand die weet dat hij binnenkort met pensioen gaat, in de geruststellende wetenschap dat zijn werk wordt overgenomen door iemand die het vermogen heeft om dat op ongekende wijze te doen, namelijk de Moeder aller Presidenten. Tevens mijn natuurlijke moeder, maar dat uiteraard terzijde.
Venetiaan en uw gehele aanstaande volk waren er heilig van overtuigd. U had die klimaattop al geregeld voor het goed en wel begonnen was. Dus daarom nogmaals de vraag: lieve moeder, wat ging er mis? Was u boos omdat Barack Obama de Nobelprijs voor de Vrede heeft gekregen in plaats van u? Niet nodig, uw tijd komt nog wel en u hebt dergelijk publiek eerbetoon helemaal niet nodig om uw ego op formaat te houden. Was het soms Rudie die als psychisch gestoorde Italiaan Berlusconi nogal pijnlijk en letterlijk, maar daarom niet minder terecht, gezichtsverlies liet leiden? Ook dat lijkt me sterk; Rudie doet geen vlieg kwaad en in het uiterst onwaarschijnlijke geval dat het toch zo is, kan ik me niet voorstellen dat ook maar één van uw aanstaande collega-wereldleiders niet stiekem wenst zelf een dergelijk assertieve echtgenoot (m/v) te hebben.
Wellicht dat u zich gepikeerd voelde om niet de in de laatste show van uw goede vriendin Oprah aanwezig te zijn? U weet toch dat ze het u nooit helemaal heeft vergeven dat u in die gekke jaren zeventig per ongeluk een keer waspoeder in plaats van coke naar haar opstuurde. Bovendien kan ik me niet indenken dat u het milieu laat barsten over zo iets onbeduidends. Nee, er moet iets anders zijn. Het kan heel goed aan ons liggen dat we het (nog) niet zien, het maakt de teleurstelling van uw aanstaande onderdanen er niet minder om. Niet zozeer vanwege het voortbestaan van de planeet, maar we hadden er zo op gerekend dat u geregeld zou hebben dat Venetiaan met een grote zak geld terug zou komen uit Kopenhagen. Voldoende geld om zo vlak voor owru yari voor ons allemaal een substantiële portie vuurwerk aan te schaffen uit één van die tachtig geïmporteerde containers. U kent ons toch lieve moeder, milieu is allemaal mooi en aardig en klimaatbeheersing zal ook wel zijn nut hebben, maar een goede bombel, dat is pas echt belangrijk!
Uw even toegenegen als teleurgestelde buitenkind,
Jan-Piet-Klaas van Doornegat
Nu populair
