Tante Esselien van Doornegat is een bekende verschijning in Suriname en Nederland. Wekelijks ontvangt ze bij ‘Raymann is Laat’ beroemdheden, die ze liefdevol over de knie legt. Regelmatig vertelt ze over haar man Rudie en haar zeven kinderen van acht verschillende vaders. Parbode wist één van deze kinderen in Suriname te traceren. Hij is bereid om zijn gedachten, opgetekend in brieven aan zijn moeder, met onze lezers te delen. Lieve Ma,
Eerlijk gezegd ben ik even vergeten hoe lang u al in Bakrakondre bent. Ik weet nog wel dat ik het pas te horen kreeg toen u al een aantal jaren vertrokken was en er zijn zelfs kwaadsprekers die beweren dat u helemaal niet wilde dat het bekend werd, maar ik weet wel beter. U bent nu eenmaal erg vergeetachtig, altijd al geweest. Weet u nog dat u na mijn geboorte even naar huis ging om schoon goed te halen en vervolgens vergat mij in ’s Lands Hospitaal op te halen? En hoe vaak hebt u mij als baby niet per ongeluk in winkels achtergelaten wanneer we boodschappen deden, of bij kennissen waar we op bezoek waren? Haha, je zou bijna gaan denken dat u van me af wilde! Het is dan ook niet zo vreemd dat ik nu even vergeten ben hoe lang u al uit Suriname bent. Ik heb het gewoon van u!
Maar goed, wij, de zwijgende meerderheid van Suriname, hebben u gevraagd om volgend jaar onze nieuwe president te worden en zullen dus allemaal boven op het stembiljet uw naam invullen. Tante Es for Pres! Het is ook hard nodig dat u leiding aan uw geliefde geboorteland gaat geven. U bent het waarschijnlijk vergeten maar rond deze tijd van het jaar wordt er weer volop gestaakt. Net zoals het vieren van Keti Koti, Srefidensi en de Avondvierdaagse is het een echte Surinaamse traditie geworden. Het maakt niet uit welke regering er aan de macht is, vlak voor de grote regentijd beginnen de stakingen.
Er zijn stemmen die beweren dat de vakbonden met opzet vlak voor de grote regentijd beginnen. Tegen de tijd dat de acties namelijk echt beginnen regent het elke dag dat het giet en al snel wordt iedereen naar huis gestuurd. Je kunt actievoerders, hoe gemotiveerd ze ook zijn, nu eenmaal niet in een sibibusi laten staan. De volgende dagen regent het vaak helaas weer en uiteindelijk blijft iedereen noodgedwongen maar helemaal thuis. Natuurlijk was iedereen liever aan het werk gegaan, hetzij om te staken, hetzij om te werken maar de tijd van het jaar voorkomt dat jammer genoeg. Er wordt beweerd dat de vakbonden maar een kwart van hun ledenbestand zouden over houden wanneer er in de grote droge tijd acties zouden zijn en alle actievoerders in de brandende zon actie zouden moeten voeren. Aan de andere kant kan dit natuurlijk net zo goed propaganda van de regering zijn.
Het is ook niet zo belangrijk, feit is dat staken een nationale traditie is. En hoewel de vakbondsleiders off the record al hebben laten weten uw aanstaande presidentschap een goede zaak te vinden, maken ze zich toch een beetje zorgen over hun bestaansrecht onder uw bewind. Ik ben zo vrij geweest daar al vast een oplossing voor te bedenken. Aangezien niemand verwacht dat u er na vijf jaar al mee op zult houden en dus zeer waarschijnlijk tot in lengte van dagen uw dierbare Suriname zult regeren, is het ook meteen een redelijk structurele oplossing.
Uiteraard heeft onder uw regime niemand een reden om te staken maar, traditioneel als wij van Doornegats nu eenmaal zijn, kunnen we ook moeilijk een jarenlange Surinaamse traditie zomaar overboord gooien. Daarom heb ik bedacht dat onder uw leiding de vakbondsleiders omgeschoold worden tot professionele fulltime stakers. Waarvoor ze precies staken en actie voeren is niet zo belangrijk, uiteindelijk is er nu ook niemand die dat weet. U hoeft zich er verder niet mee te bemoeien, er is nu eenmaal nog nooit een Surinaamse regering geweest die zich iets aantrekt van stakingen, dus ook wat dat betreft kunt u alles gewoon bij het oude laten. Hoewel ik begrijp dat uw hart zwelt van buitenmoederlijke trots door de creatieve manier waarop uw buitenzoon dit probleem heeft opgelost, hoeft u me niet te bedanken. De wetenschap dat ik u volgend jaar in mei over een rode loper van Zanderij naar Paramaribo zie gaan is voor mij meer dan genoeg. Ik hoop alleen dat u begrijpt dat we onze gebruikelijke stop bij het casino in Lelydorp dan voor één keertje overslaan.
Een warme brasa van uw toegenegen zoon,
Jan-Piet-Klaas van Doornegat
Nu populair
