Nadat we getrakteerd waren op brug met brood, tin in sap, mijten in babyvoeding, auto’s in goot, Bosje weer thuis en scholieren op straat, mochten we genieten van gaargebakken muis in stokbrood. Sappige hap. Vervolgens klom Lonnie in de heli, deze keer niet om ondergelopen binnenlanden te identificeren, maar om zijn platgebrande concessie te Brownsberg te inspecteren. “Dus inspek brong toe?” “La we wekkaan”, zei hij even later, duidelijk boos. Hij kaat kenoekdoening zoeken middels een aanklacht tegen Stinasu: de ene dienst is de andere niet waard, want volgens Domeinen was Lonnies uitbreiding vrij domein, volgens Stinasu van hun. Volgens vlotte Lonnie op tv had Stinasu verzuimd titel op de uitbreiding van hun park aan te vragen. Zijne heilige roomsheid (of Zijne roomse heiligheid) De Bek-kerr bekte niet best over de platgebrande rk-kerk annex grond te Albina. Die vond het interessant dat Lonnie genoegdoening voor zijn gebrande kampje ging zoeken, maar wattebout de rk-grond in Albina die diezelfde Lonnie ook wil hebben (ruilen)? Da Lomsoe kwekie joe, Lonnie-boy, da joe meki Lomsoe-basi wraak? “We moeten niet hebzuchtig zijn”, zei iemand toch niet langgeleden? Ooktoe dati kweki Lomsoe, Lonnie nanga Lonald, wat een toeval!
Maar naast Grondje-Pik-Paultje (die oudjes en kinderen massaal triet en trakteert, dat van em) en Lonnie-Pikt-De-Rest zijn ook de Ariërs met grondjes aan het schuiven; één geruzie daar in de Dewaker-kerk; pandiet wordt beschuldigd van bandiet, verificateur Prem wordt op staande voet geroyeerd, omdat hij het fo ze heeft gebeerd.
Poti, dan waait het dak van Diakonessen weg (volgens de meteodienst: is de overgang van droog naar nat, is die interfeneuze tropicanistische contergentie lullificatiezone, bla-bla-bla; het is echt geen klimaatsverandering, nee, want hoge daken vangen veel wind) en na urenlang beraad werd besloten dat de brandweer de autoriteit op de rampplek was, niet dat rampenteam, dat toentertijd een paar oude gasflessen bij Natin zag als zenuwgas.
En dan praten we natuurlijk goed dat het zeewater echt niet zo snel zal stijgen dat bouwen in Parbo-noord afgeraden moet worden. “Ach nee, het water steeg maar één meter de afgelopen eeuw. Pas over honderd jaar komt er nog een meter bij.” Maar als we zo ijverig doorgaan met CO2 en andere broeikasgassen in de atmosfeer te pompen (nu met China en India er bij), bereiken we die volgende meter al over tien jaar. De blijvers in noord zullen dan maar dijken bouwen en/of aan aqua-erfcultuur gaan doen.
En natuurlijk zingen politici die gesponsord worden door grondspeculanten dit ‘maakt-u-zich-geen-zorgen’-scenario heftig mee, in plaats dat ze meteen een landelijk verbod op het kappen van mangrovebossen uitvaardigen en de Afobakaweg als de bliksem asfalteren, zodat woningzoekenden drogerop kunnen.
In plaats daarvan gaan we ze ons een elfjarige basisschool aansmeren, net zoals al vroeg in de vorige eeuw een tijdlang het geval was. Een of andere MSS (Master-Sabi-So) gaat dit experiment doorvoeren; meer sjentemakerij, in plaats van eerst ervoor te zorgen dat alle kinderen in Suriname een zitbare stoel en een tafelbare tafel, boekbare leerboeken, een anti-lekdak en een leerbare leerkracht hebben, met een salarisbaar salaris heeft.
Maar toen ging het licht branden in de grootste dia ter wereld en dat bracht licht in de duisternis, vooral daar rondom dat plein. En orgamang Aziz van de CUS scoorde weer (na z’n voorstel van het 3e couplet in het Sarnami, nee, dat mocht niet!), al wilde Shanti-shanti er eerst niet bij zijn omdat Aziz hem protocollair na Pres en Somo had geplaatst. Zo gooide ‘the magnificant three’ braafjes olie op het dia-vuur. En de dia bleef een week branden. Dat mocht eerst niet (alweer niet!), terwijl de kerstboom daar wel dagenlang mag staan branden. Subtiel voortrekken van het ene en subtiel tegenwerken en/of verbieden of van het andere (anders nemen “ze” alles over). Daar zijn we toch zo goed in! Daarom blijven we met z’n allen subtiel achter (tangpoko-kondre), terwijl de wereld aan ons voorbijtrekt, sorry, voorbijreest.
Nu populair
