Lus’bere (losse buik)
Rappa ontleedt op zijn typisch eigen(wijze) manier
bekende en minder bekende woorden
Toen Maikel van vier met de schoolbus thuiskwam, vertelde hij opgewonden: ‘Mama, Daniël heeft één morserij gemaakt in die bus, eerst begon hij te puffen, echte tingi pu, en toen opeens begon hij te poepen, echte plasje-poep, alles kwam zo floetjoep-plash uit z’n broek, op de vloer, midden in de bus.” “Hij had zeker lus’bere”, zei z’n wat oudere zus, “da wat hebben jullie gedaan?” “Bij het uitstappen moesten we voorzichtig erover stappen. Dan heeft Maikel Carmelita gestoten, dan is ze zo ‘patsj’ in die patja-patja gedonderd. Mevrouw Baar heeft Maikel bijna een baks gegeven. Die bus stonk echt als bronbere.”
Ik was met Harold, een vriend, op de brom gegaan naar een wisiman in Commewijne. Harold wilde een meisje waar hij dolverliefd op was via een bezwering voor zich winnen. Na wat rituelen liet de wisiman Harold een brouwseltje drinken. Daarna gaf hij Harold een drankje mee voor het meisje. Daarmee zou hij haar zeker kroien. Op de terugweg kreeg hij echter een verschrikkelijke lus’bere, hij deed dat in een bosschage langs de weg en veegde af met gras. Onderweg begon hij plots te schuiven over het zadel; bijna reed hij de trens in. Zijn afveeggras bleek kras-wiri te zijn geweest. Of die kroi heeft gewerkt, weet ik niet.
Buurvrouw was de netheid zelve, vooral te merken aan haar toilet beneden. Die ene keer kwam de tuinman, krimpend van de pijnscheuten, vragen of hij even ‘een kleine’ mocht doen. Aan de darmploffingen te oordelen, was het een fikse lus’bere. “Jakkes, als m’n moeder dit te weten komt, gooit ze die hele toiletpot weg”, zei m’n buurvriend. Na tuinmans darmontlading, spoelde hij het toilet enkele malen door en liet de toiletdeur open ter ontluchting. Na een uur of wat kwam buurvrouw thuis, ze dook meteen het benedentoilet in. Aan de geluiden te oordelen, had ook zij een flinke ‘losse buik’. Na de eerste golf zei ze vanachter de deur: “Wie van jullie heeft hier flink zitten poepen?”
Wij stil, weer hoorden we gedempte ploffen.
Toen schreeuwde het zusje: “Is tuinman; hij heeft een flinke lus’bere gezakt in dat toilet.” De darmgeluiden stopten abrupt.
“Is het waar, Robby?” vroeg ze mij.
“Ja buurvrouw”, zei ik ferm.
Er klonk gestommel, geflush en even later rende buurvrouw al mopperend naar boven, to finish and to wash clean. Ze bleef bijna een uur daar. De dag daarop werd het benedentoilet vervangen