Memre
Bijzondere Surinamers zijn een jaar na hun heengaan allerzins een terugblik waard.
Opdat ze niet vergeten worden…
Martin Benjamin Ooft
Paramaribo
17/11/1972 – 7/10/2010
Het grootste deel van zijn leven was Martin cameraman bij ATV. Collega Lembert Petruci weet van Martin’s positieve instelling: “Als hij vrij was, nam hij vaker de dienst van een ander over. Een prettige kerel”, herinnert hij zich. Martin werd als jongste van zeven kinderen geboren uit het huwelijk tussen Jolita Maria van Ommeren en Desire Cornelis Ooft (Coen Ooft). Laatstgenoemde stond als rechtsgeleerde en politicus bekend. Hij ging naar de Albergaschool en vervolgens de Lagere Technische School. Zijn moeder, die zelf docent was, zag dat Martin praktisch was ingesteld en adviseerde hem al gauw te gaan werken. Zo begon hij vanaf zijn zestiende bij Telesur. Zijn broer Frank vertelt dat Martin al heel jong met kanker moest leven. Een ziekte waaraan hij uiteindelijk is gestorven. Juist vanwege zijn gezondheidstoestand adviseerde Frank enkele jaren terug: ‘Martin, trouw en begin aan vorming van jouw gezin’. Op 20 juni 2008 trouwde hij met Satzkia. “Martin hield zich aan zijn woord”, zegt ze overtuigd. “Je kon op hem rekenen. We leerden elkaar kennen via zijn neef. Vanaf toen noemde hij me ‘zijn meisje’. Terwijl we vanuit Lelydorp naar Paramaribo reden, vroeg hij ter hoogte van de brug bij Pontbuiten of ik met hem wilde trouwen. Het antwoord was duidelijk: Ja, waarom niet?! Het ging allemaal zo snel dat we er beiden van schrokken en de hele weg verder hierover gelachen hebben.” Uit het huwelijk werden Isai en Yehiell geboren. Tradities, overdracht van waarden en normen, vond hij bij de opvoeding belangrijk. Het gezin Ooft woonde op Lelydorp. Hij was daar voorzitter van de Sociaal Culturele Vereniging Mera Putti. Hij heeft veel werk met en voor de buurt verzet. Samen met zijn vrouw en een vaste groep vrienden vond hij het houden van vakantie in het binnenland het einde. Toen het onafwendbare, de dood, zich steeds duidelijker aftekende, begon hij te huilen. Praten tot God, zijn Vader zoals hij dat zei, deed hij steeds intensiever. Regelmatig bezochten zijn ATV- en Telesur-collega’s hem. Martin troostte hen wanneer ze het wat moeilijk kregen: ‘Niet huilen’, zei hij, ‘ik kom terug’. Tijdens de uitvaartdienst werd duidelijk dat Martin zelf de voorbereiding van zijn begrafenis ter hand genomen had. Tot in de puntjes stelde hij vast, wie wat moest doen. Vóór zijn sterven sprak hij met alle krachten die hij nog bezat, tot zijn vrouw: ‘Satz, ik kan met een gerust hart naar de Here gaan. Let goed op jezelf en onze kinderen. Zeg ze dat ik altijd van ze zal houden. Ik heb er geen spijt van dat ik met jou getrouwd ben. Ik hou van je meisje’. Martin Ooft werd tijdens de uitvaartdienst bejubeld door velen, waaronder Telesur-directeur Dirk Currie en collega Marciano Zalman.